به گزارش نبض بورس، صنایع فلزی- معدنی با ۷۰.۴ درصد و صنایع شیمیایی با ۶۳.۳ درصد با فاصله قابل توجه با سایر گزینه‌ها، در رتبه‌های اول و دوم قرار گرفته‌اند. صنایع پالایشی با ۳۷.۸ درصد و صنایع بانکی و بیمه‌ای با ۳۰.۶ درصد در رتبه‌های بعدی قرار گرفته‌اند. خودرویی‌ها با ۱۸.۴درصد و تک‌سهم‌ها با ۱۷.۳درصد در رتبه پنجم و ششم قرار گرفته‌اند و گروه‌های دارویی، ساختمانی و سیمان، یوتیلیتی، غذایی و قند و یارانه در رتبه‌های بعدی قرار گرفته‌اند.
در ادامه تحلیل‌های حسام حسینی، علی صالحی، مازیار فتحی، مهدی رضایتی و محمدداود فصاحت را مطالعه کنید.
حسام حسینی، دو گروه شیمیایی و معدنی و همچنین برخی تک‌سهم‌ها را به‌عنوان سهام پیشتاز معرفی می‌کند:
باتوجه به بازار گاوی (Bull Market) و همچنین رشد قیمت کامودیتی‌ها، نرخ فروش شرکت‌ها اعداد بزرگ‌ترین نسبت به میانگین سال ۹۹ خواهد شد. این بدین معناست که همچنان تداوم رشد سود را در شرکت‌ها خواهیم داشت. به هر حال شرکت‌های کامودیتی‌محور، شرکت‌های استخوان‌داری هستند و بیشترین حجم معاملات بازار در این گروه‌هاست. به‌عنوان یک کارشناسی که تحلیل بنیادی را قبول دارم و نگاهی به ارزش‌گذاری شرکت‌ها دارم، در حال حاضر سهم‌های شرکت‌های کامودیتی‌محور، P/E پایین‌تری دارند و سایر گروه‌ها هنوز زمان می‌برد تا به P/E مشابه برسند. درنتیجه انتخاب من، بیشتر متمایل به سهام کامودیتی‌محور است. ارزش برخی از تک‌سهم‌ها هم گاهی مناسب است که می‌توانیم آنها را نیز مدنظر قرار دهیم.
علی صالحی، گروه صنایع بانکی، خودرویی و شیمیایی و معدنی را انتخاب کرده است:
به‌عنوان صنایع پیشتاز بورس ۱۴۰۰، دو گروه خودرویی و بانکی را که به‌واسطه رفع تحریم‌ها با رشد مواجه خواهند شد، در کنار گروه شیمیایی و معدنی که با افت نرخ دلار در پی رفع تحریم‌ها، تصور می‌شود آسیب ببینند، در کنار هم قرار می‌دهم. شاید در نگاه اول این دسته‌بندی شاید متناقض به نظر برسد، اما به نظر من نباید نگاه حدی به مقوله تحریم‌ها و برجام داشته باشیم. کمااینکه هرچقدر این موضوع، موضوع کش‌دارتر و پیچیده‌تری باشد، آن نگاه حدی تعدیل‌تر می‌شود. به این معنا که حتی با آغاز مذاکرات برای احیای برجام، انتظار ریزش جدی نرخ ارز را ندارم. علاوه بر آنکه به‌هم خوردن معادلات و انتظارات برجامی مردم را هم باعث رشد دلار نمی‌بینم. صرفا یک فرآیند کاملا فرسایشی با شروع امتیاز دادن از سمت طرف‌های غربی به ایران است که این شروع امتیاز دادن از سمت نظام بانکی آغاز می‌شود. در زمینه صنعت خودرو نیز آنچه مدنظر بود مربوط به بازار خودرو بود که عرضه و تقاضا پیرو این اتفاقات می‌تواند منجر به افزاش قیمت سهم آنها شود و مرتبط با تحلیل سودآوری شرکت‌ها نیست، زیرا حجم بالایی از شناوری سهام خودروسازی‌ها (و نه قطعه‌سازی‌ها) در ماه‌های اخیر توسط سهامداران خریداری شده و عمدتا این سهامداران در قیمتهای پایین، فروشنده نبودند. به‌صورت میانگین نزدیک به ۱۲ تا ۱۵ درصد شناوری سهام شرکت‌های بزرگ خودروساز در قیمتهای بالای ۳۶۰ تومان دست به دست شده است و فقط بین ۲ تا ۳ درصد سهام خودروسازی‌ها، زیر ۳۰۰ تومان خرید و فروش شده است. در واقع فروشندگان بالقوه از این سهم ناامید شدند و در قیمتهای پایین‌تر فروشنده نیستند. به نظر می‌رسد در آینده با جهشی روبرو باشیم، البته برآیند صنعت خودروسازی‌ها رو به رشد نیست و صرفا اگر بخواهد حرکت رو به رشدی داشته باشد، این صنعت می‌تواند سریع‌ترین حرکت را داشته باشد و شاید در ادامه سال برگردد و همه ریزش‌های خود را جبران کند. صنایع فلزی و معدنی هم با حتی با دلار میانگین ۲۲ تا ۲۳ هزار تومان به‌عنوان دلار محافظه‌کارانه سال ۱۴۰۰، بازهم ارزنده هستند و اصلا بحث این نیست که جهش نرخ ارز را به‌عنوان عاملی برای انفجار قیمتی آنها در نظر بگیریم، زیرا این سهام در همین نرخ ارز نیز بسیار ارزنده هستند و می‌توانند به روندهای خود سودسازی خود ادامه دهند.
مازیار فتحی، نگاهی به همه سهم‌های انتخابی به‌عنوان گزینه‌های این سوال در نظرسنجی دارد، اما در این بین گزینه‌های نیروگاه و یوتیلیتی، گروه غذایی، گروه دارو و برخی تک‌سهم‌ها را به‌عنوان سهام پیشتاز بورس ۱۴۰۰ انتخاب کرده است:
نیروگاه و یوتیلیتی: با توجه به افزایش قیمت برق و حرکت به سمت آزادسازی نرخ‌ها در این صنعت و همچنین ارزش سهم‌های این گروه، نسبت به آن مثبت هستم. شرکت‌هایی که از نظر درآمد و سود هر سهم (EPS) توان خوبی دارند. در سمت دیگر، مجوز ساخت نیروگاه جدید به سختی انجام می‌شود و در نتیجه شرکت‌های موجود ظرفیت خوبی برای سودسازی دارند.
گروه غذایی: معتقدم با ورود دولت جدید، از هر جناحی می‌خواهد باشد ما دچار رکود می‌شویم، زیرا دولت جدید برای کنترل تورم، سیاست انقباضی در پیش می‌گیرد که نتیجه آن رکود است. در نتیجة رکود، تقاضا کاهش پیدا می‌کند، اما گروه غذایی جزو کالاهایی محسوب می‌شود که تقاضای آن کاهش نمی‌یابد. بنابراین در سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ در مقایسه با سایر گروه‌ها، افت فروشی را تجربه نمی‌کنند. همچنین، یک تورم منطقی همواره در این گروه با افزایش نرخ فروش معقول انجام می‌شود که بر جذابیت آنها می‌افزاید.
گروه دارو: این صنعت نیز مشابه غذایی‌ها از جمله گروه‌هایی است که درآمدهای عملیاتی آنها پایدار و مستقل از رکود اقتصادی است. بنابراین، می‌توانند سودهای پایدارتری بسازند.
گروه‌های دلاری: به این صنایع چندان خوش‌بین نیستم. هرچند خیلی از سهم‌ها زیر ارزش ذاتی هستند، اما من چون رشد قیمتی برای دلار پیش‌بینی نمی‌کنم، پتانسیل این گروه را کمتر از گروه‌های دیگر مانند غذایی‌ها می‌بینم.
تک‌سهم‌ها: این گزینه را به لحاظ رفتارهای سفته‌بازانه انتخاب کردم. قطعا شرایط مثل سال قبل نخواهد بود که همگی با هم رشد کنند، اما خریدهای گروهی می‌تواند در سال جدید رخ دهد و تیم‌هایی فعالیت روی سهم‌های مختلف را آغاز می‌کنند؛ در نتیجه برخی تک‌سهم‌ها می‌توانند سودآور باشند.
صنایع بانکی و خودرویی: ممکن است به خاطر امید به برجام خوش‌بینی‌هایی به این گروه‌ها باشد. اما به اعتقاد من برجام در سال ۱۴۰۰ اتفاق نخواهد افتاد. دولت فعلی کارش تمام شده و دولت جدید هم فرصت خاصی ندارد که بخواهد کار را تا پایان سال پیش ببرد. بنابراین اتفاق مثبت در این حوزه احتمالا ۱۴۰۱ باید مد نظر باشد و در نتیجه برای افق سال ۱۴۰۰ سهام این گروه‌ها جذابیتی ندارند.
مهدی رضایتی، به صنایع معدنی و شیمیایی و همچنین سیمان نگاهی مثبت دارد:
دو نوع از سهام در سال ۱۴۰۰ بیشتر مورد توجه بازار قرار خواهند گرفت. نوع اول، سهامی که پتانسیل افزایش نرخ در آنها وجود دارد. البته میزان افزایش نرخ برای آنها مهم است. فرضا اگر میزان افزایش نرخ در صنعت سیمان کمتر باشد، نمی‌تواند انتظارات را برآورده کند، اما در هر صورت سناریوهایی که برای آزادسازی نرخ وجود دارد، این پتانسیل در صنعت سیمان وجود دارد که بتواند بازدهی بالاتری از سایر صنایع داشته باشد. نوع دوم، صنایع شیمیایی و فلزی هستند که در حال حاضر P/E پایینی دارند و بعضا نزدیک به P/E فوروارد تاریخی و متغیرهای روز و شاید بعضا کمتر از آن باشند. اینجا من همچنان امید دارم که P/E این صنایع وقتی یک مقداری تعادل در بازار حاکم شود و نرخ سود بانکی هم رشد زیادی نداشته باشد، بالاتر از میانگین تاریخی قرار بگیرند. یعنی اگر P/E فولاد، ۴ بوده، اکنون نزدیک به ۶ واحد قرار بگیرد. بنابراین این احتمال هنوز برای بازار وجود دارد. به هر حال من فکر می‌کنم برخلاف پیش‌بینی رکود برای بازار به‌ويژه برای صنایع بزرگ بورسی مانند صنایع شیمیایی و فلزی، فعالان بازار سرمایه متوجه شوند که رکودی در کار نیست (منظور نرخ سود بانکی خیلی بالا و نرخ ارز خیلی پایین است). در شرایط عدم تحقق این دو سناریوی منفی که رکود بازار را نشان می‌داد، فکر می‌کنم پتانسیل بالای افزایش P/E برای صنایع بزرگ بورسی مانند صنایع شیمیایی و فلزی وجود داشته باشد و این صنایع می‌توانند در سال آینده محرک باشند که البته یک احتمال است و باید ببینیم شرایط به چه شکل پیش خواهد رفت.
محمدداود فصاحت، گروه شیمیایی، دارویی و برخی تک‌سهم‌ها را برگزیده است:
کلیت بازار جذابیت چندانی برای سرمایه‌گذاری ندارد، اما انتخاب صنعت دارو و شیمیایی، ریسک کمتری نسبت به بقیه بازار دارند. صنعت دارو پتانسیل افزایش قیمت با حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی را دارد. صنعت پتروشیمی نیز به‌خاطر P/E پایین‌تر می‌توانند پیشتاز بورس ۱۴۰۰ باشند. در نظر داشته باشید که گزینه‌ای مانند اوره‌ای‌ها، پتانسیل حذف تخفیفات فروش نیز دارند.
منبع: بورسان
