جدیدترین قیمت آپارتمان در تهران از تجریش تا دولت آباد مهرماه ۱۴۰۴

به گزارش نبض بورس، جنس بحران مسکن در تهران نسبت به اواخر دهه ۹۰ تغییر کرده است. اگر در سال‌های جهش قیمت، دغدغه زوج‌های جوان پس‌انداز برای «خانه‌اول» بود، اکنون مسئله اصلی آنان «تأمین مالی اضطراری برای پرداخت اجاره» است. بررسی‌ها نشان می‌دهد حدود ۶۷ درصد از مجموع حداقل دستمزد زوجین تهرانی صرف هزینه اجاره مسکن می‌شود و با اضافه شدن هزینه خوراک، بیش از ۹۰ درصد درآمد ماهانه خانوار از بین می‌رود. در نتیجه، مستأجران برای بقا در این بازار، بخش بزرگی از سبد مصرفی خود را حذف کرده‌اند؛ از جمله کالاهایی، چون پوشاک، تفریح، سفر و حتی درمان.
به گزارش دنیای اقتصاد، این وضعیت دو پیامد اقتصادی و اجتماعی در پی دارد: نخست، کاهش تقاضای مصرفی در بازار‌ها و تضعیف رشد اقتصادی، و دوم، تشدید فقر مسکن و کاهش کیفیت زندگی شهری.

بر اساس شاخص اجاره مسکن میانگین اجاره‌بهای پیشنهادی آپارتمان در تهران در ابتدای مهر ۱۴۰۴، مترمربعی ۴۵۰ هزار تومان بوده که نسبت به ماه قبل تغییر چندانی نداشته است. این ثبات نسبی ناشی از کاهش توان اجاره‌پردازی مستأجران و انتظار طولانی موجران برای یافتن مستأجر است.
تحقیقات میدانی نشان می‌دهد در مناطق ۲۲گانه تهران، میانگین اجاره ماهانه واحد‌های میان‌متراژ به ۲۰ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان و میانگین ودیعه به ۵۹۵ میلیون تومان رسیده است. کاهش جزئی در ودیعه‌ها عامل اصلی ثبات شاخص اجاره در شهریور و مهر بوده است. با وجود این ثبات ظاهری، فشار مالی بر مستأجران به اوج رسیده و حدود ۴۰ درصد ساکنان پایتخت در خانه‌های استیجاری زندگی می‌کنند.

داده‌های رسمی نشان می‌دهد ۹۶ درصد از حداقل دستمزد یک زوج مستأجر در تهران صرف خوراک و مسکن می‌شود. در مناطق جنوبی پایتخت نیز، هرچند سطح اجاره پایین‌تر و میانگین آن ۱۱.۶ میلیون تومان در ماه است، اما همچنان حدود ۷۰ درصد از کل حقوق ماهانه برای تأمین خوراک و مسکن مصرف می‌شود.

گزارش‌های میدانی حاکی از آن است که بسیاری از مستأجران برای تأمین مبلغ رهن، به فروش دارایی‌های خود از جمله خودرو یا پس‌انداز‌های کوچک روی آورده‌اند. این دارایی‌ها که پیش‌تر برای خرید خانه پس‌انداز می‌شد، اکنون تنها ابزار ادامه اجاره‌نشینی است.

به گفته فردین یزدانی، کارشناس اقتصاد مسکن، سهم هزینه خوراک و سرپناه از کل درآمد خانوار‌ها حدود ۸۰ درصد است و فقط ۱۰ درصد درآمد برای سایر مخارج باقی می‌ماند. او تأکید می‌کند که حتی هزینه‌های درمانی نیز در حال حذف از سبد زندگی خانوارهاست و استاندارد‌های زندگی به‌طور پیوسته کاهش می‌یابد.

به این ترتیب، بحران مسکن تهران از مرحله «دست‌نیافتن به خانه‌اول» عبور کرده و وارد دوره‌ای تازه از «فقر اجاره‌نشینی» شده است؛ مرحله‌ای که نه‌تنها معیشت خانوار‌ها را در تنگنا گذاشته، بلکه نشانه‌ای از فرسایش تدریجی طبقه متوسط شهری در پایتخت است. | اقتصاد 24