به گزارش نبض بورس، پویا احمدی | در این مطلب می‌خواهیم به بررسی یک طرح توسعه ای در ابعاد ملی در شرکت پالایش نفت لاوان با نماد «شاوان» بپردازیم. این طرح می تواند باعث جلوگیری از خام فروشی و افزایش ارز آوری شود؛ هرچند با چالش هایی نیز دست و پنجه نرم کرده است.
لازم به ذکر است که اعداد و ارقام این مطلب، از اطلاعات و صورت‌های مالی پایان دوره‌ای دوازده ماهه منتهی به ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ (حسابرسی شده) استخراج شده است.
شرکت پالایش نفت لاوان در نظر دارد باقی مانده برج‌های تقطیر اتمسفریک (نفت کوره) به ظرفیت ۱۲ هزار بشکه در روز را به محصولات با ارزش افزوده بالاتر تبدیل نماید. بدین منظور شرکت طرح احداث واحد‌های برج تقطیر در خلاء و قیرسازی را در دستور کار قرار داده است.
با توجه به کاهش پتانسیل جذب نفت کوره بعنوان سوخت در صنایع مختلف و ذکر این موضوع که نفت کوره خروجی از واحد VDU موجود در پالایشگاه لاوان دارای محصول بالقوه لوب کات و محصولات قابل استحصال سنگین‌تر با ارزش افزوده بالاتر (نظر قیر ۶۰/۷۰) بوده است که در صورت تولید این محصولات و امکانات بالقوه پالایشگاه در جهت صادرات آن، طرح احداث واحد تقطیر در خلاء جدید و واحد تولید قیر را در دستور کار خود قرار داده، که علاوه بر جلوگیری از خام فروشی، در جهت سودآوری پالایشگاه و ورود ارز به کشور در شرایط حساس کنونی را در پی خواهد داشت.
محصولات واحد تقطیر در خلاء، فرآورده‌های نفت گاز، لوبکات سنگین و وکیوم باتوم می‌باشد که با ارسال فرآورده وکیوم باتوم به واحد قیر سازی، فرآورده قابل فروش قیر تولید می‌گردد؛ لذا عملیات طرح توسعه شرکت با عنوان طرح احداث واحد‌های تقطیر در خلاء (VB) و قیرسازی آغاز گردیده است.
شایان ذکر اینکه به استناد قانون حمایت از توسعه صنایع پایین دستی نفت خام و میعانات گازی با استفاده از سرمایه گذاری مردمی و آیین نامه اجرایی آن و بر اساس مجوز شماره ۲۲۴۵۲۴ معاون برنامه ریزی وزارت نفت، شرکت با اجرای طرح توسعه به شرح فوق، مشمول مزایای تنفس خوراک مبنی بر دریافت خوراک بدون پرداخت بهای آن از زمان شروع بهره برداری از طرح، به تعداد روزی که ارزش آن معادل حجم سرمایه گذاری ارزش گذاری شده در مجوز صادره باشد، می‌گردد و به عنوان تسهیلات برای شرکت محسوب می‌شود.
درراستای اجرای جزء (۲) بند "ر" تبصره (۱) قانون بودجه سال ۱۴۰۲ کل کشور، توافقنامه‌ای فی مابین سازمان برنامه و بودجه کشور و وزارتخانه‌های امور اقتصاد و دارایی و نفت امضاء و شرکت ملی مهندسی و ساختمان نفت ایران را بعنوان شرکت مشاور جهت انجام تکلیف قانونی موصوف انتخاب نمودند؛ که در همین راستا جلسات مستمر و ماهیانه در شرکت جهت بررسی گزارشات پیشرفت ماهیانه ارائه شده و براساس برنامه زمان بندی مصوب ارائه شده به ملی مهندسی و ساختمان نفت ایران در پایان سال مالی منتهی به اسفند ۱۴۰۲، میزان پیشرفت برنامه‌ای ۲۴.۸۹ درصد و میزان پیشرفت واقعی طرح ۲۲.۶ درصد می‌باشد.
منابع مالی این پروژه از محل سود انباشته مصوب مجمع سال ۱۴۰۱ تامین خواهد شد. بدلیل تاخیر در تصویب افزایش سرمایه در سازمان تامین اجتماعی و متعاقبا تصویب در مجمع عمومی شرکت، برنامه زمان بندی این پروژه از تاریخ تصویب آن در اردیبهشت ۱۴۰۱، که متصور بود در ابتدای سال ۱۴۰۳ به بهره برداری برسد، دچار انحراف از زمان شده و به پایان سال ۱۴۰۴ موکول شد.
تا بهار سال ۱۴۰۳، عملیات مهندسی پایه به پایان رسیده و عملیات مهندسی تفصیلی و تامین در جریان می‌باشد.
