به گزارش نبض بورس، محمد اکبریان عضو هیئت علمی دانشکده مدیریت دانشگاه شهید بهشتی در خصوص نحوه نامگذاری نمادهای بازار سرمایه بیان کرد: نماد، مخفف نام سهم جهت شناسایی شرکت‌های بورسی است. نمادهای معاملاتی از دو بخش مهم تشکیل شده‌اند؛ بخش اول، نشان دهنده صنعتی است که شرکت در آن فعالیت می‌کند و بخش دوم، خلاصه‌ای از نام اصلی شرکت را در بر می‌گیرد. در واقع حروف اختصاری هر نماد، نام و صنعت شرکت را به سادگی برای سهامداران تداعی می‌کند.
او افزود: البته در این دسته‌بندی استثنا‌هایی هم وجود دارد که شما می‌تواند با مراجعه به سایت شرکت مدیریت فناوری بورس به نشانی tsetmc.com تمام نماد‌ها و صنعت مربوط به آن‌ها را در قسمت «دیده بان بازار» مشاهده کنید. به عنوان مثال، نمادهای گروه فلزات اساسی با حرف «ف» نشان داده می‌شوند؛ بنابراین نماد «فملی» مربوط به صنعت فلزات اساسی و شرکت صنایع ملی مس ایران است.
اکبریان درباره استثناها موجود در این دسته بندی، بیان کرد: همان طور که گفته شد حرف «ف» نشان دهنده گروه فلزات اساسی است که در این میان نمادهای هرمز «فولاد هرمزگان جنوب»، فجر، میدکو، کیمیا، ارفع، زنگان و ذوب استثنا هستند.
او گفت: به صورت خلاصه می توان گفت؛ حرف «واو» نشان دهنده گروه بانک‌ها و مؤسسات اعتباری، حرف «سین» گروه سیمان، آهک و گچ، حرف «غین» گروه محصولات غذایی شناخته می‌شوند که البته استثنائاتی مانند نماد «تبرک» و «بهپاک» وجود دارد. حرف «قاف» صنعت قند و شکر است مانند «قثابت»، حرف کاف گروه کانی‌های غیرفلزی، حرف «چ» گروه محصولات کاغذی و چوبی، حرف «نون» گروه منسوجات، حرف «ز» گروه زراعت و خدمات وابسته را نشان می‌دهد.
این عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی ادامه داد: وجود حرف «ح» در پایان یک نماد معاملاتی مربوط به حق تقدم سهام است. «اخزا» در ابتدای یک نماد بورسی نشان دهنده اسناد خزانه دولتی است که در فرابورس معامله می‌شود و در نهایت وجود حرف «ض» در ابتدای یک نماد بورسی نشان دهنده اختیار خرید آن نماد در بورس یا فرابورس می‌باشد.
اکبریان در ادامه در مورد مزایا و معایب این نحوه نام گذاری گفت: از محاسن این روش نامگذاری می‌توان به شناسایی راحت آن توسط معامله گران اشاره کرد به طوری که وقتی یک کلمه ۵ حرفی را نام ببریم، در معرفی یک شرکت با نام طویلی که در ثبت شرکت‌ها به ثبت رسیده است، جلوگیری کرده ایم. البته این سبک نامگذاری نمادهای بورسی، کار معامله گران را برای معرفی یک شرکت بورسی به دیگران راحت‌تر و سریعتر می‌کند.
همچنین از معایب آن محدودیت استفاده از فتحه کسره یا ضمه در درج نام نهاد‌های بورسی است که برخی نماد‌ها با تلفظ‌های مختلف در بین معامله گران مطرح می‌شود و هیچ کس هم تلفظ دقیق آن را نمی‌داند.
او ادامه داد: رویه موجود در نامگذاری نمادهای بورسی در ایران بسیار متفاوت با خارج از کشور است چرا که آن‌ها معمولاً از ابتدای حروف تشکیل دهنده کلمات نام شرکت اصلی برای تعیین نام نماد بورسی استفاده می‌کنند.
