به گزارش نبض بورس؛ خیابان وال‌استریت در جزیره منهتن در ایالت نیویورک بین منطقه برادوی (Broadway)و ایست‌ریور (East River) قرار دارد. بازار بورس نیویورک بزرگترین بازار دادوستد بورس و اوراق بهادار، در این خیابان واقع شده است. همچنین بازار بورس نزدک، بازار بورس آمریکا یا AMEX و بازار بورس تجاری نیویورک(NYMEX) در وال‌استریت قرار دارند.
در طی چند دهه گذشته سیستم مالی انقلاب بزرگی را تجربه کرده است. درگذشته تقریباً همه مبادلات مالی یا در شهر نیویورک انجام می‌شد یا ارتباط مستقیمی با این شهر داشت. بیشتر شرکت‌های فعال در خدمات مالی در وال‌استریت حضور داشتند، حتی آن‌هایی که بیشتر تجارتشان را در جای دیگری انجام می‌دادند. با جابجا شدن جمعیت و ثروت از شمال شرقی آمریکا به سمت غرب و جنوب، همراه با پیشرفت محاسبات و تکنولوژی، بیشتر فعالیت‌هایی که در گذشته محدود به وال‌استریت می‌شد، از این شهر خارج شد؛ ولی به‌هرحال مبدأ بیشتر مبادلات مالی همچنان وال‌استریت است و استفاده از این اصطلاح ادامه دارد، حتی در مواردی که «وال‌استریت» اشاره به فعالیت‌های مشابهی دارد که خارج از منطقه مالی شهر نیویورک انجام می‌شود.
وال‌استریت دیگر تنها مرکز مالی مهم جهان نیست و در برخی از فعالیت‌های مالی دیگر حتی بازیگر اصلی هم نیست. بازارهای مالی در نواحی دیگر جهان جایگاه با اهمیتی را در انتشار و مبادله اوراق بهادار پیدا کرده‌اند. حرفه‌ای‌های وال‌استریت باید هر روز صبح به بررسی این بپردازند که در شب گذشته در بازارهای دنیا چه اتفاقی افتاده است. وضعیت بازارها در اروپا و آسیا تأثیر مهمی بر آنچه در وال‌استریت می‌گذرد، دارند. بازارهای مالی مهم جهان به‌جز وال‌استریت، در لندن، فرانکفورت، توکیو و برخی شهرهای بزرگ دیگر جهان هستند. انتشار و مبادله سهام و قرضه دو مورد از مهم‌ترین فعالیت‌های انجام‌شده در وال‌استریت هستند. مجموعه‌ای از دارایی‌های مالی جدید در طی ۱۰ الی ۱۵ سال گذشته در وال‌استریت ایجاد، فروخته و مبادله شده‌اند. در واقع، ایجاد ابزارهای مالی جدید، خود به یک فعالیت مهم و قابل‌توجه تبدیل شده است. ابزارهای مالی جدید مانند اختیارهای خرید، اختیارهای فروش، وارانت‌ها، تراست‌های سرمایه‌گذاری و قراردادهای آتی نمونه‌ای ابزارهای مالی هستند که در وال‌استریت معامله می‌شوند.
فعالیت‌های انجام‌شده در وال‌استریت به میزان زیادی توسط دولت فدرال قانون‌گذاری می‌شود، ولی بیشتر نهادهای مالی که در وال‌استریت فعالیت می‌کنند، دارای مالکیت خصوصی هستند. این نهادها شامل بانک‌های تجاری، معامله‌گران اوراق، بازارهای سهام، شرکت‌های کارگزاری و بانک‌های سرمایه‌گذاری می‌شوند. افتخار وال‌استریت این است که با اینکه نهادهای مالی آن تحت نظارت کلی دولت فدرال قرار دارند، اما مرکز و روح سیستم کسب‌وکار آزاد است. فدرال رزرو(بانک مرکزی آمریکا) یک نهاد دولتی است که یکی از بازیگران اصلی وال‌استریت است. شعبه نیویورک سیستم فدرال رزرو، به‌طور پیوسته اوراق خزانه ایالات‌متحده آمریکا را به مزایده می‌گذارد و سیاست پولی دولت را اجرا می‌کند. فعالیت‌های فدرال رزرو تأثیر زیادی بر نرخ‌های بهره، تورم و قیمت اوراق بهادار دارد.
شرکت‌های خارجی هم در وال‌استریت حضور دارند، همان‌گونه که شرکت‌های آمریکایی در بازارهای خارجی حضور دارند. سرمایه‌گذاران و کسب‌وکارها، هم داخلی و هم خارجی به‌طور فزاینده‌ای دیدگاهی جهانی دارند؛ بنابراین نهادهای مالی به‌منظور برآوردن نیازهای تجاری این مشتریان به حضور در خارج از کشور هم نیاز دارند. اشخاص و کسب‌وکارهای کشورهای خارجی، از سرمایه‌گذاران اصلی بازار سهام و اوراق قرضه ایالات‌متحده هستند. شهر نیویورک همچنان مرکز مالی ایالات‌متحده و مقر دو بورس سازمان‌دهی شده است؛ بورس سهام نیویورک (NYSE)و بورس سهام آمریکا(AMEX).
در آمریکا بازارها و بورس‌های مالی مشابه ولی کوچکتری در شیکاگو، سان‌فرانسیسکو، لس‌آنجلس و فیلادلفیا وجود دارند. تعداد زیادی از دارایی‌های مالی با تنوع بالا به‌جای اینکه در مکان فیزیکی بورس مبادله شوند، از طریق اینترنت و تلفن مبادله می‌شوند. پیشرفت مستمر در تکنولوژی در روش‌هایی که دارایی‌های مالی مبادله می‌شوند، تغییراتی به وجود آورده است. وال‌استریت نقش مهمی را در اقتصادهای داخلی و بین‌المللی دارد. وال‌استریت افزایش سرمایه توسط کسب‌وکارها و دولت‌ها را تسهیل می‌کند. سرمایه جمع‌آوری‌شده توسط شرکت‌های وال‌استریت به کسب‌وکارها و دولت‌ها اجازه می‌دهد ساختمان بسازند، محصولاتی را تولید کنند، خدمات ارائه دهند و به ایجاد شغل بپردازند. بازارهای اوراق بزرگ و فعال، جمع‌آوری وجوه را برای کسب‌وکارها و دولت‌ها تسهیل می‌کنند، زیرا اشخاصی که در این سازمان‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند، مطمئن هستند این سرمایه‌گذاری می‌تواند بدون مشکل خاصی به سرمایه‌گذار دیگری فروخته شود. بدون وال‌استریت، جمع‌آوری سرمایه توسط شرکت‌ها مشکل و پرهزینه خواهد بود. بازارهای مالی ناکارا باعث کاهش رشد اقتصادی می‌شوند، رقابت را در میان کسب‌وکارهای داخلی کاهش می‌دهند و از میزان اشتغال می‌کاهند.
کشورهای توسعه‌یافته که اقتصاد سرمایه‌داری دارند، روش‌هایی را برای گردآوری دارندگان سرمایه و استفاده‌کنندگان سرمایه نیاز دارند. به عبارتی، هر اقتصادی باید راه‌هایی را برای متصل کردن اشخاص و سازمان‌هایی که سرمایه اضافی دارند با دیگر سازمان‌هایی که نیاز به سرمایه دارند، بیابد. تعدادی از مراکز مالی دنیا این خدمات را فراهم می‌کنند که رقیب وال‌استریت نیز هستند.
قابل‌توجه است که شرکت‌ها و دولت‌های خارجی به‌منظور افزایش سرمایه در ایالات‌متحده به وال‌استریت می‌آیند و شرکت‌های آمریکایی هم از بازارهای خارجی به‌منظور افزایش سرمایه استفاده می‌کنند. شرکت‌های آمریکایی ممکن است به دلیل کمتر بودن نرخ بهره در اروپا و آسیا در این بازارها به استقراض بپردازند. بازارهای مالی در هنگ‌کنگ، لندن، توکیو، تورنتو و فرانکفورت در رقابت با وال‌استریت هستند. بورس‌های مهم دیگری هم در کره، تایوان، آمستردام، میلان و زوریخ قرار دارند. بورس‌های کشورهای درحال‌توسعه شامل چین، مجارستان، لهستان، روسیه هستند. همانند ایالات‌متحده بیشتر کشورها بیش از یک بورس دارند. برای مثال، ژاپن هشت بورس سهام دارد، درحالی‌که سوئیس سه بورس دارد.
منبع: کارگزاری مفید
