به گزارش نبض بورس، برخی تحلیلها می‌گویند که اقتصاد سوریه ویران شده و اکنون آن را به مکانی برای سازمان‌های تروریستی و فعالیت‌های غیرقانونی تبدیل کرده است. این کشور از آوارگی و تلفات بی‌شمار رنج می‌برد، در حالی که سرمایه و فعالیت‌های اقتصادی آن تحت تأثیر جنگ داخلی و تحریم‌های بین‌المللی قرار گرفته بود، زیرا تولید، تجارت خارجی و درآمدهای ارزی این کشور کاهش یافت.
شاخص‌های اقتصادی، ترازهای بودجه و نرخ ارز نیز بی ثبات شده است. برآورد می‌شود که تولید ناخالص داخلی سوریه در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ به نصف کاهش یافته و وابستگی این کشور به کالاهای وارداتی از جمله محصولات غذایی افزایش یافته و تولیدات صنعتی و کشاورزی محلی آن به گفته منابع مختلف مانند بانک جهانی، سازمان ملل، صندوق بین‌المللی پول و شورای جهانی طلا سقوط کرده است.
تخمین زده می‌شود که تولید ناخالص داخلی سوریه ۳۷.۱ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۲، ۳۹.۵ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۳ و در سال ۲۰۲۴، ۲۹.۳ میلیارد دلار بوده است و تفاوت فاحشی با ۶۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۰ و قبل از جنگ داخلی دارد.
تولید ناخالص داخلی سرانه این کشور از ۲۸۰۰ دلار در سال ۲۰۱۰ به ۲۱۰۰ دلار در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ کاهش یافت و تخمین زده می‌شود که تا پایان سال به ۱۶۰۰ دلار کاهش یابد. در عین حال، درآمدهای رژیم سرنگون شده در سال ۲۰۲۳ نسبت به سال ۲۰۲۲ به میزان واقعی ۳۵ درصد و در مقایسه با دوره قبل از جنگ داخلی و قبل از سال ۲۰۱۰، ۸۵ درصد کاهش یافت.
در همین حال، سوریه که زمانی بزرگترین صادرکننده نفت در شرق مدیترانه بود، در نتیجه تصرف مناطق نفت خیز، موقعیت کلیدی خود را در تولید نفت و صادرات نفت از دست داد. تولید نفت سوریه ۳۸۳ هزار بشکه در روز قبل از جنگ داخلی به ۹۰ هزار بشکه در روز کاهش یافت.
سوریه از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱ سالانه بین ۷ تا ۱۰ میلیارد دلار کسری تجاری خارجی داشت، اما تجارت خارجی این کشور به سرعت کاهش یافت زیرا ناآرامی‌هایی که در مارس ۲۰۱۱ شروع شد به یک جنگ داخلی تمام عیار تبدیل شد که منجر به تحریم‌های بین‌المللی شد. حجم تجارت خارجی این کشور از ۲۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۰ به ۴ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۳ کاهش یافت.
سوریه سال گذشته با صادرات ۶۵۰ میلیون دلاری در رتبه ۱۷۶ جهان و با واردات ۳.۴ میلیارد دلار در رتبه ۱۶۳ جهان قرار گرفت. مهمترین صادرات کشور روغن زیتون، فسفات کلسیم، پنبه، ادویه، سبزیجات کنسرو شده، ضایعات چدن، گندم و واردات آن روغن آفتابگردان، آرد گندم، نفت، خوراک دام، برنج، شکر، سیمان و چای، برق و آهن ساختمانی است.
جمعیت رو به رشد سوریه در سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۱ به ۲۲ میلیون نفر رسید و برآوردهای اخیر نشان می‌دهد که جمعیت آن ۱۸.۵ میلیون نفر است. در همین حال، جنگ داخلی در کشور منجر به زیان‌های جدی در زمینه اشتغال شد، زیرا نرخ بیکاری به ۵۷ درصد تخمین زده می شود.
پوند سوریه در سال‌های ۲۰۱۱ تا۲۰۲۳ به میزان ۲۷۰ برابر در برابر دلار کاهش یافت که باعث افزایش تورم شد، در حالی که تورم در سال ۲۰۲۲ به ۶۴ درصد و در سال ۲۰۲۳ به ۱۴۱ درصد رسید. پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که تورم تا پایان سال جاری به ۹۵.۱ درصد و ۶۹.۴ درصد در سال ۲۰۲۵ خواهد رسید.
سوریه در گذشته با ذخایر طلای تخمینی ۲۵.۸ تن در سال ۲۰۱۱، یکی از کشورهای برجسته خاورمیانه از نظر ذخایر طلا و نفت بود، و اگرچه تخمین زده می‌شود که این رقم پس از جنگ داخلی و سقوط روسیه نسبتاً ثابت باقی بماند.
خبرگزاری آناتولی گزارش کرد که با این حال، کاهش در تمام بخش‌های سوریه به کشاورزی آن نیز ضربه زد، زیرا زمین‌های زیر کشت در این کشور در مقایسه با دوره قبل از جنگ داخلی ۲۵ درصد کاهش یافت. بانک جهانی گزارش داد که دسترسی کشاورزان به دانه‌ها، کودها، سوخت و قطعات یدکی ماشین آلات، که برای رشد محصولات مورد نیاز است، به طور فزاینده‌ای دشوارتر شده و در نتیجه تولیدات کشاورزی کاهش می‌یابد. | خبرگزاری ایسنا
