به گزارش نبض بورس، خلیل ارجمند در سال ۱۲۸۸ در شهر تهران متولد شد. او تحصیلات آخود را در دبیرستان طراوت (ایرانشهر) به پایان رساند. وی در بورسیه اعزام دانشجویان به فرانسه پذیرفته شد و تحصیلات خود را در رشته مهندسی مکانیک و برق در آن کشور ادامه داد.
خلیل ارجمند در این مدت دو اختراع به نام خود ثبت کرد و همین امر سبب شد تا وزیر فرهنگ وقت ایران (علی‌اصغر حکمت) بورس او برای یکسال دیگر را تمدید کند. او به برلین رفت و در شرکت زیمنس به عنوان کارورز مشغول کار شد و در سال ۱۳۱۵ به ایران بازگشت.
خلیل ارجمند بعد از به پایان رساندن خدمت سربازی به عنوان استادیار در دانشکده فنی دانشگاه تهران مشغول به کار شد و در مدتی کوتاهی به درجه استاد تمام ارتقا یافت.
خلیل ارجمند با برازنده اشرف دختر اشرف اشرف ازدواج کرد. او دارای سه دختر به نام‌های مهناز، سوسن و مینو بود که هر سه در دانشگاه ژنو تحصیل کردند.
خلیل ارجمند هم در دانشکده فنی دانشگاه تهران درس می‌داد و هم با توجه به تحصیلات و توانایی بدنی و فکری خود، مقاطعه کاری ساختمان راه‌آهن را برعهده گرفت و ساخت این بنا یکی از کار‌های اولیه او در کشور بود.
خلیل ارجمند همواره در سر ایده‌های نابی داشت که در طول فعالیت حرفه‌ایش، سعی کرد آن‌ها را اجرایی کند تا اینکه در سال۱۳۱۶ شرکت ارج را با هشت کارگر ساده در یک کارگاه کوچک بنیان نهاد. نخستین فعالیت او ساختن در و پنجره و نرده‌های فلزی بود. همچنین پیشنهادی برای کار‌های فلزی انبار قماش به اداره ساختمان «بانک ملی ایران» داد.
با اشغال کشور در شهریور ۱۳۲۰ راه‌های تجاری محدود شد و همین امر باعث گسترش و توسعه فعالیت کارخانه ارج گردید و تقاضا برای خدمات و تولیدات ارج افزایش یافت. ارجمند با همت و پشتکار خود در اردیبهشت ۱۳۲۱ کارخانه بزرگی تأسیس کرد.
خلیل ارجمند برای نخستین بار، سیم‌های مسی قطور و ضخیم را به سیم‌های نازک تبدیل کرد و توانست در صنعت موتور برق، تولید سیم‌های نازک و عایق‌دار را پایه‌گذاری کند. بزرگترین هنرنمایی صنعتی خلیل ارجمند، ساخت مجموعه تلمبه‌های الکتریک بود که تمام اجزا آن به صورت کامل در کارخانه تولید می‌شد.
با کمیاب شدن لاستیک ماشین در زمان جنگ جهانی دوم ارجمند به تولید لاستیک اتومبیل مشغول شد هرچند لاستیک‌های تولیدی مقاوم و بادوام نبود، اما در آن زمان و با آن شرایط همین هم کفایت میکرد.
در ابتدا بیشتر کار‌های ارج ریخته گری بود. او سفارش بزرگی برای تزئین باغ‌های بانک‌های ملی، تولید مبل و صندلی‌های آمفی تئاتر و کلاس‌های دانشگاه، دو دستگاه تلمبه انتقال آب گرم برای گرمایش مرکزی بانک‌های ملی شعبه انزلی و گرگان، و پروژه‌هایی در زمینه ساخت سیستم‌های تهویه برای ساختمان‌های دولتی (بیمارستان فارابی) دریافت نمود. این عوامل سبب شد تا وی تعداد کارگران را افزایش دهد و زمین کارخانه را توسعه دهد. کارخانه ارج در دهه چهل به کیلومتر ۵ جاده مخصوص کرج، انتقال و فعالیت شرکت گسترش یافت و به تولید حرفه‌ای انواع لوازم خانگی از جمله یخچال، بخاری، ماشین لباس‌شویی و کولر نیز روی آورد.
قیمت و کیفیت مناسب محصولات ارج در سال‌های ۵۰-۴۰ و همچنین سازگاری با آب و هوا و الگوی مصرف سبب شد بیشتر کشور‌های عربی ترجیح دهند که محصولات کارخانه ارج ایران را خریداری کنند.
خلیل ارجمند کار‌های بسیاری برای آسایش مردم انجام داد. در آن زمان کم‌آبی یکی از چالشهای بزرگ و از معضلات مردم جنوب تهران بود به همین سبب او پمپ‌های برقی ساخت و در آن مناطق نصب و راه‌اندازی کرد.
خلیل ارجمند همچنین برای کمک به دانشجویان دانشکده فنی صندوقی دایر کرد و دانشجویان برتر را بورسیه میکرد.
در دی ماه ۱۳۴۹ کارخانه ارج به همراه کارخانه صنعتی بهشهر و سپنتا طرح تأسیس خانه‌های سازمانی برای کارگران را به اجرا درآورد؛ اجاره‌بهای این خانه‌ها تا زمان اشتغال در کارخانه، کم بود.
خلیل ارجمند در اواخر پاییز سال ۱۳۲۳ در سن ۳۵ سالگی در اثر سانحه‌ای که در حین آزمایش یک ماشین (پاره شدن بند‌های کابل دستگاه بالابر در محل اتصال به جعبه هنگام ورود به چاه) در کارخانه رخ داد جان سپرد.
به مناسبت درگذشت وی در سال ۱۳۲۳ کانون مهندسین ایران جلسه‌ای تشکلیل داد و مهندس مهدی بازرگان در وصف خلیل ارجمند او را مرد ایمان و عمل نامید.
شکوفایی و رونق کارخانه ارج در زمان وی و همچنین بعد از او (بعد از فوت خلیل برادران او سیاوش و اسکندر ارجمند اداره کارخانه را برعهده گرفتند.) ادامه داشت. برادران مهندس ارجمند با احداث کارخانه ارج توانستند آن را به بزرگترین کارخانه ساختاری و صنعتی خاورمیانه تبدیل کنند و در ارتقا فعالیت‌های صنعتی ایران نقش بسزایی داشتند.
فعالیت‌های اقتصادی خانواده ارجمند تا سال ۱۳۵۷ ادامه یافت تا اینکه در جریان مطالبه و مصادره‌های اوایل انقلاب، دارایی و واحد‌های صنعتی متعلق به آن‌ها به واسطه مشکلات پیش‌آمده (بدهی به سازمان صنایع ملی) مصادره و ضبط شد.
در سال‌های بعد از انقلاب، این صنعت بزرگ خصوصی، در کنترل و اداره دولت قرار گرفت و با گرفتار آمدن در گردونه‌ای از بی نظمی، فساد و ناکارآمدی و نابسامانی‌های مدیریتی ابتدا در سال ۸۷ با تصمیم هیات پذیرش به دلیل زیان انباشته از بورس اخراج شد و نهایتا، این کارخانه بزرگ با قدمت ۸۰ سال، در خرداد ماه ۱۳۹۵ رسما تعطیل شد.
اما بعد از پنج سال در اردیبهشت سال ۱۴۰۰ اعلام شد که برند ارج، به‌فروش رفته و بخش خصوصی آن را خریداری کرد و با رفع موانع بر سر راه تولید، از جمله با تزریق سرمایه، رفع بدهی‌های بانکی و افزایش سرمایه در دو مقطع، با دعوت از یک تیم متخصص کالا‌هایی نوین تولید کرده است.
