به گزارش نبض بورس، سهام استقلال و پرسپولیس بالاخره بعد از سال ها واگذار شد، اما این واگذاری با آن چیزی که از سال ها قبل بحث آن مطرح می شد کاملا متفاوت است.
از اولین بار که بحث واگذاری سهام استقلال و پرسپولیس مطرح شد تا همین چند ماه قبل، هر زمان که صحبت از این موضوع می شد، منظور یک خصوصی سازی واقعی بود. به این معنا که کل سهام استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی واگذار شود و مدیریت دو باشگاه هم به دست بخش خصوصی بیفتد. اما اتفاقی که در حال حاضر شاهد آن هستیم، واگذاری بخش کوچکی از سهام دو باشگاه است که نتیجه آن نه خصوصی سازی دو باشگاه است، نه کوتاه شدن دست دولت از مدیریت استقلال و پرسپولیس.
در هر صورت واگذاری بخشی از سهام استقلال و پرسپولیس به روش افزایش سرمایه از محل صرف سهام انجام شد که احتمالا این واگذاری و استقبالی که از آن شد، افراد زیادی را شوکه کرد. تا پیش از این هر زمان که صحبت از واگذاری استقلال و پرسپولیس می شد، مقامات دولتی با این ذهنیت که هر کدام از این دو باشگاه چند ده میلیون هوادار دارند، تصور می کردند سهام دو باشگاه به سرعت خریداری می شود. اما وقتی واگذاری آغاز شد، مشخص شد که تمام آن تصورات اشتباه بوده و سهامداری با هواداری کاملا فرق می کند!
طبق برنامه ریزی های سازمان خصوصی سازی، قرار بر این بود که معادل کمتر از 15 درصد سهام هر کدام از دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به مردم واگذار شود اما همان میزان سهام هم خریدار زیادی نداشت. در روز پانزدهم اسفند ماه که اولین روز پذیره نویسی حق تقدم سهام استقلال و پرسپولیس بود، تنها 179 هزار کد معاملاتی سهام استقلال را خریدند که این تعداد، حدود 15 درصد از سهام عرضه شده را خریداری کردند.
درباره سهام عرضه شده پرسپولیس هم در روز اول حدود 20 درصد آن خریداری شد که مجموع این خریدها نشان دهنده استقبال بسیار کم هواداران از سهام دو باشگاه بود.
در روز دوم و روزهای بعدی هم استقبالی از خرید سهام دو باشگاه نشد و البته هرچه می گذشت، استقبال کمتر می شد تا اینکه دولت تصمیم گرفت درمورد کدهای حقوقی و کدهای سبد اشخاص حقیقی، محدودیت خرید را تغییر دهد. اما این کار هم جوابگو نبود و دوباره سهام عرضه شده دو باشگاه، به طور کامل خریداری نشد.
در نهایت در روز 28 اسفند که آخرین روز معاملاتی سال بود، پس از آنکه زمان سفارش گیری تا ساعت 16 تمدید شد، بالاخره باقی مانده سهام استقلال و پرسپولیس هم به فروش رفت و پرونده واگذاری این بخش از سهام دو باشگاه بسته شد. البته اینکه در آخرین روز معاملاتی سال کدام حقوقی ها حاضر شدند بخش فروش نرفته سهام استقلال و پرسپولیس را بخرند که این پرونده بسته شود، یکی از مواردی است که تبدیل به سوژه ای در فضای مجازی شد.
یکی از دلایل عدم استقبال از خرید سهام دو باشگاه استقلال و پرسپولیس، قیمت گذاری این دو باشگاه بود که برای استقلال رقم 2780 و برای پرسپولیس 3210 میلیارد تومان در نظر گرفته شده بود. منتقدان این قیمت گذاری، استقلال و پرسپولیس را با باشگاه لاتزیو ایتالیا مقایسه می کردند که ارزش آن 85 میلیون دلار است اما استقلال و پرسپولیس بیش از 100 میلیون دلار ارزشگذاری شده بودند.
درمورد واگذاری استقلال و پرسپولیس بیشترین انتقادی که می شد، از نحوه واگذاری این دو باشگاه بود. در کل می توان گفت کمتر کسی مخالف واگذاری استقلال و پرسپولیس است اما نوع واگذاری این دو باشگاه مورد نقد کارشناسان قرار گرفت. اینکه دولت دو باشگاه را به گونه ای واگذار کرده که همچنان سهامدار اصلی دو باشگاه خود دولت است و تمام اعضای هیات مدیره را خود دولت تعیین می کند، مسئله اصلی مورد نظر منتقدان است.
منتقدان بر این باورند که زمانی می توان گفت واگذاری سهام استقلال و پرسپولیس به طور واقعی انجام شده که بخش اعظم سهام دو باشگاه واگذار شود و بخش خصوصی بتواند در هیات مدیره تیم ها نماینده داشته باشد و مدیرعامل را انتخاب کند. به عبارتی خصوصی سازی زمانی انجام می شود که دست دولت از تصمیم گیری و اداره دو باشگاه کوتاه شود.
اما مهم ترین دستاورد واگذاری سهام استقلال و پرسپولیس چیست؟ حتی با وجود اینکه دولت همچنان همه کاره این دو باشگاه است و تمام تصمیمات مدیریتی را درخصوص آن ها می گیرد، اما مزیتی که ورود این دو تیم به بازار سرمایه دارد، شفاف شدن آن ها است. اینکه مردم و هواداران بفهمند در استقلال و پرسپولیس چه هزینه هایی می شود و درآمد آن ها از چه محلی است و درآمدها هزینه چه اموری می شود، بزرگ ترین دستاورد ورود به فرابورس است.
از طرفی موافقان واگذاری استقلال و پرسپولیس امیدوارند که این واگذاری بتواند کمکی به دو باشگاه برای گرفتن حق پخش واقعی مسابقات از صدا و سیما باشد که می تواند تبدیل به درآمد اصلی دو باشگاه شود و بسیاری از مشکلات مالی آن ها را برطرف کند.
منبع: اقتصادنیوز
