به گزارش نبض بورس، محصولات الفین کاربردهای مختلفی در تولید انواع لوازم پلاستیکی مورد استفاده در آشپزخانه و صنایع غذایی دارد. به‌عنوان مثال از پلی‌اتیلن سبک در تولید ظروف پلاستیکی سبک و کیسه‌های پلاستیکی استفاده می‌شود. در نقطه مقابل پلی‌اتیلن سنگین در تولید ظروف شیر و مایعات، انواع وسایل پلاستیکی آشپزخانه و مخازن آب کاربرد دارد. «دنیای‌اقتصاد» بیستم اردیبهشت‌ماه در گزارشی تحت‌عنوان «نقش الفینی‌ها در صنایع بورسی» وضعیت محصولات پایه و چشم‌انداز بازار‌های جهانی را بررسی کرد. اکنون نیز وضعیت سودآوری شرکت‌های بورسی در صنعت الفین و گروه اتیلن، مورد ارزیابی قرار گرفته است.
پتروشیمی شازند درسال 1366 تحت عنوان پتروشیمی‌اراک تاسیس شد. سهامداران عمده این شرکت گروه توسعه ملی 50درصد و آتیه صبا 33/ 13 درصد هستند. خوراک دریافتی این شرکت نفتا است و ترکیب محصولات و ظرفیت اسمی محصولات شرکت شامل 150هزارو850 تن پلی‌اتیلن سبک و سنگین،90 هزارو687تن پلی‌پروپیلن و 54 هزارتن دو اتیل هگزانول می‌شود. 40 درصد از محصولات تولیدی این شرکت به مقاصد افغانستان، عراق، ترکیه و کشور‌های آسیای‌میانه صادر می‌شود. شرکت صنایع پتروشیمی بین‌المللی قشم با 38 درصد مالکیت و تولید محصول پلی‌پروپیلن با ظرفیت 500 هزار تن در سال، شرکت شیمیایی لاوان با 25درصد مالکیت و تولید 1075 هزار تن محصولات اوره و 677 هزار تن آمونیاک در سال از زیرمجموعههای مهم «شاراک» محسوب می‌شوند.
شرکت پتروشیمی امیرکبیر مجری طرح الفین ششم شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران است. «شکبیر» در منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی و در بندر ماهشهر قرار دارد و جزو واحد نهایی گروه سازمان تامین‌اجتماعی است. سهامداران عمده این شرکت توسعه سرمایه رفاه 52درصد، نوید زر‌شیمی 20درصد و صندوق بازنشستگی 12درصد هستند. خوراک دریافتی این شرکت اتان، گاز مایع، رافینیت، برش سبک، بوتان و پنتان است.
ترکیب محصولات و ظرفیت اسمی محصولات شرکت شامل پلی‌اتیلن سبک 560 هزار تن و پلی‌اتیلن سنگین 140 هزار تن می‌شود.
56 درصد از محصولات این شرکت صادراتی است. شرکت پتروشیمی امیرکبیر طی سال‌های گذشته با مشکل تامین خوراک اتان روبه‌رو بوده است اما با توجه به بهره‌برداری پالایشگاه بید‌بلند خلیج فارس، شرکت اقدام به خرید گاز خوراک اتان و پنتان پلاس از طریق این پالایشگاه کرده و طبق این قرارداد به مدت سه سال، سالانه 120 هزار تن پنتان‌پلاس و تا 10 سال خوراک اتان دریافت می‌کند که در سه سال ابتدایی 237 هزار تن و از سال چهارم به بعد 200 هزار تن اتان دریافت خواهد کرد.
شرکت پتروشیمی جم در سال 1357 تحت‌نام «آلوفلور» تاسیس شد. سهامداران عمده این شرکت، شرکت سرمایه‌گذاری آتیه صبا 22/ 8 درصد، سرمایه‌گذاری نفت و گاز پتروشیمی تامین 16/ 6 درصد و صندوق بازنشستگی 22/ 5 درصد هستند. خوراک دریافتی این شرکت اتان، برش سبک، برش سه کربنه، گاز مایع و آروماتیک سنگین است. ترکیب محصولات و ظرفیت اسمی محصولات شرکت شامل یک‌میلیون تن اتیلن، 320هزار تن پلی‌اتیلن و 305هزار تن پروپیلن می‌شود. این در حالی است که 36درصد از محصولات تولیدی این شرکت به مقاصد چین، ترکیه و دریای سیاه صادر می‌شود. زیرمجموعههای مهم این شرکت شامل پلی‌پروپیلن جم 44درصد، توسعه پلیمر پادجم 100درصد، توسعه انرژی پادکیش 100درصد، توسعه پلیمر کنگان 100درصد، آمیزه‌های پویا پلیمری جم 50درصد، جم صنعتکاران 100درصد، پتروشیمی توسعه پارک صنعتی گوهرافق 51درصد، پتروشیمیران 34درصد و صبا اورسیز 20درصد می‌شود.
شرکت پتروشیمی آریا ساسول در سال 1381 تاسیس و در سال 1385 مرکز اصلی شرکت به عسلویه منتقل شد. سهامداران عمده این شرکت پارس‌تامین‌مجد 47درصد و پتروشیمی پارس 47درصد هستند. خوراک دریافتی این شرکت اتان است و ترکیب محصولات و ظرفیت اسمی محصولات شرکت شامل اتیلن یک‌میلیون و صدهزار تن، پلی‌اتیلن سبک 375هزار تن،پلی‌اتیلن متوسط/ سنگین 375هزار تن، سی‌تری پلاس 99 هزار و 167تن می‌شود. 74درصد از محصولات این شرکت عمدتا به افغانستان، ترکیه و امارات صادر می‌شود. همچنین طرح توسعه پلی‌اتیلن سنگین این شرکت به ظرفیت اسمی 300 هزار تن در انتهای سال 1401به بهره‌برداری خواهد رسید.
شرکت پتروشیمی مارون در سال 1377 به منظور پروژه اجرای الفین هفتم تاسیس شد. سهامداران عمده آن ساتا 30درصد، پتروشیمی تابان‌فردا 20درصد و تاپیکو 17درصد هستند. خوراک دریافتی این شرکت اتان و هیدروکربن‌های سنگین‌تر است و ترکیب محصولات و ظرفیت اسمی محصولات شرکت شامل یک‌میلیون و صدهزار تن اتیلن و300هزار تن پلی‌اتیلن سبک و سنگین است. 60درصد از محصولات این شرکت صادر می‌شود. همچنین طرح توسعه پلی‌اتیلن سنگین این شرکت به ظرفیت اسمی 300 هزار تن در انتهای سال 1401 به بهره‌برداری خواهد رسید. زیرمجموعههای مهم این شرکت شامل پتروشیمی لاله 64درصد، پتروشیمی بوشهر 40درصد و پتروشیمی سلمان فارسی 34درصد هستند.
منبع: دنیای اقتصاد
