وقتی دخلوخرج خودروساز به هم نمیخورد
به گزارش نبض بورس، در حالی که خطوط تولید ایرانخودرو با همان ریتم همیشگی فعالاند، پشت صحنه تولید خبر از فشار سنگین هزینهها میدهد؛ فشارهایی که بهمراتب سریعتر از قیمت خودرو در حال رشد هستند.
جهش کمسابقه هزینه مواد اولیه
طی ۶ ماه گذشته، هزینه مواد اولیه جهش کمسابقهای داشته است؛
ورق گرم ۵۷٪، ورق سرد ۶۱٪، آلومینیوم ۴۴٪ و پلیپروپیلن (بهعنوان مادهای حیاتی در قطعات خودرو) حدود ۶۰٪ افزایش قیمت را تجربه کردهاند.
این افزایشها مستقیماً روی بهای تمامشده خودرو اثر میگذارند.
افزایش محدود قیمت خودرو؛ فشار پنهان بر شرکت
این در حالی است که قیمت محصولات ایرانخودرو در کارخانه تنها بین ۵ درصد رشد کرده است.
برای مثال سورن پلاس، رانا پلاس و دنا توربو با وجود رشد شدید هزینه تولید، افزایش قیمت محدودی داشتهاند؛ موضوعی که از بیرون شاید جذاب به نظر برسد اما درون مجموعه، نشانه فشار مالی است.
دو راهی ایرانخودرو پس از خصوصیسازی
ایرانخودرو امروز بر سر یک دو راهی ایستاده؛
از یکسو کنترل قیمت برای حفظ بازار و از سوی دیگر هزینههایی که برای بقا باید پرداخت شوند.
این «جنگ پنهان هزینهها» مهمترین چالش خودروساز پس از خصوصیسازی است.
نقطه عطف؛ خصوصیسازی و تغییر رویکرد مدیریتی
نقطه عطف ماجرا به بهمن ۱۴۰۳ بازمیگردد؛ زمانی که ایرانخودرو بهطور رسمی خصوصی شد.
مدیریت جدید با تمرکز بر اصلاح ساختار مالی، ارتقای کیفیت، کاهش بدهیها و حرکت به سمت فناوریهای نو وارد میدان شد.
دستاوردهای عملی در نیمه دوم ۱۴۰۴
نتیجه این رویکرد در نیمه دوم ۱۴۰۴ ملموس بود؛
معوقات تحویل خودرو به صفر رسید، شکایات مشتریان تا ۴۰٪ کاهش یافت و نخستین نمونههای خودروی هیبریدی داخلی وارد خط تست شدند.
کنترل قیمت به بهای کاهش حاشیه سود
تحلیلگران میگویند ایرانخودرو فعلاً اجازه نداده افزایش هزینهها مستقیماً به مصرفکننده منتقل شود.
سیاستی که بازار را راضی نگه میدارد، اما حاشیه سود شرکت را تحت فشار قرار داده و اصلاحات درونی را به ضرورتی اجتنابناپذیر تبدیل کرده است.
چشمانداز آینده؛ گذار به خودروساز فناور
با برنامهریزی برای تولید خودروی هیبریدی «تارا» تا ۱۴۰۵ و بهبود محسوس تصویر برند، ایرانخودرو در آستانه یک گذار مهم قرار دارد؛
گذاری که اگر پایدار بماند، میتواند این خودروساز را به بازیگری فناور در صنعت خودرو تبدیل کند.





