«بیا، بیا، با من بخوان، دوستی پیدا میکنی، با رهبری لئو مسی، دور افتخار میزنیم»؛ این شعار حدود دو ساعت مانده به شروع مسابقه از روی سکوها به گوش رسید و پیشدرآمدی بود بر شبی که قرار بود با همین صدا ادامه پیدا کند. تنها چیزی که توانست این فریاد همگانی را، چه پیش از آغاز و چه در جریان بازی، متوقف کند، اجرای موسیقیهایی بود که از ساعت ۶:۳۰ عصر شروع شد.
تا پیش از آن، آنچه داخل زمین میگذشت برای آرژانتینیها اهمیت چندانی نداشت؛ هرچند ونزوئلا برای پلیآف تلاش میکرد و همچنان شانس صعود در هفته پایانی را دارد. در ورزشگاه، همه نگاهها معطوف به شماره ۱۰ بود؛ هر حرکت او جانی تازه به سکوها میداد و بهترین پادزهر سرمای هوا محسوب میشد، درست همانگونه که پاسهای دقیقش همیشه چنین تأثیری داشتند. توضیح بیشتری درباره نمایش داخل زمین لازم نیست: مسی مثل همیشه نقشی تعیینکننده داشت و بخشی جدانشدنی از یک تیم بینقص بود. حاصل کار او در این دیدار، ۹۰ دقیقه حضور در زمین و دو گل بود؛ شبی کامل و بینقص.
مسی پس از پایان مسابقه گفت: «پایان دادن به این شکل در اینجا، همیشه آرزویم بود. سالها در بارسلونا محبت دریافت کردم و رویایم این بود که در کشورم هم این محبت را از مردمم حس کنم.»
برای تماشای ویدئوهای خبری اینجا کلیک کنید.