به گزارش نبض بورس، پویا احمدی | در این مطلب می‌خواهیم به بررسی یک طرح توسعه جالب و جدید در شرکت تولید و مدیریت نیروگاه زاگرس کوثر با نماد «بزاگرس» بپردازیم.
لازم به ذکر است که اعداد و ارقام این مطلب، از اطلاعات و صورت‌های مالی میان دوره‌ای شش ماهه منتهی به ۳۱ شهریور ۱۴۰۳ (حسابرسی شده) و نه ماهه منتهی به ۳۰ آذر ۱۴۰۳ و خبرگزاری‌ها استخراج شده است.
از مزایای این طرح می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
این مجموعه اولین نیروگاه بیوگاز دامی رسمی در کشور به شما خواهد آمد.
طبق آمار‌های موجود، سالانه در جهان چندین میلیون تن گاز متان از فضولات دامپروری، خود به خود تولید و در جو پراکنده می‌شود در حالی که استفاده از گاز متان تولید شده از طریق مکانیزم‌های خاص می‌تواند علاوه بر کاهش گاز‌های گلخانه‌ای و کمک به حفاظت از محیط زیست، سود آوری خوبی برای صاحبان این صنایع نیز در بر داشته باشد.
زیست توده سهم بزرگی در میان دیگر انواع منابع انرژی‌های نو دارا می‌باشد به طوریکه پس از ذغال سنگ، نفت و گاز طبیعی، چهارمین منبع بزرگ انرژی در دنیا است.
به نقل از دکتر جعفری اناری، محصولات متنوع این نیروگاه شامل برق و حرارت، کودآلی با مزیت‌های رفع آلودگی و بیماری‌های مشترک دام و انسان و همچنین نداشتن بذر علف هرز و بوی نامطبوع جهت تزریق به مزارع کشاورزی و گاز co۲ (قابل استفاده در صنعت نوشابه سازی) می‌باشد.
مجموعه گاز‌های تولید شده از تجزیه و تخمیر موادی که در گروه زیست توده جای می‌گیرند (فضولات حیوانی، انسانی، پسماند‌های گیاهی و...) را بیوگاز می‌نامند. این گازها، در نتیجه فقدان اکسیژن و فعالیت باکتری‌های غیر هوازی به وجود می‌آیند. منابع زیست توده شامل ترکیبات آلی با زنجیره بلند می‌باشند که در فرایند هضم (تخمیر بی هوازی مواد آلی) به مولکول‌های ساده‌تر تبدیل می‌گردد. حاصل این فرایند، گازی قابل اشتعال به نام بیوگاز می‌باشد.
این سیستم می‌تواند نیاز خانواده‌های روستایی و عشایر را هم برطرف کند و برای تولید بیوگاز یا همان زیست گاز در مناطق روستایی و مجتمع‌های کشاورزی و دامپروری می‌توان اقدام به ساخت دستگاه‌های هضم بیهوازی کرد که می‌تواند از فضولات حیوانی، ضایعات کشاورزی و دامی به عنوان خوراک استفاده کرده و از آنها گاز بیوگاز و انرژی الکتریکی تولید کند.
محل احداث این طرح در قزوین و در زمینی با اجاره ۳۰ ساله از شرکت کشت و صنعت شریف آباد است. در مناطق مختلف استان قزوین واحد‌های بزرگ دامی وجود دارد که منبع عظیمی از فضولات دامی به عنوان مواد اولیه خوارک نیروگاه بیوگاز است و قسمت بیشتر این فضولات دامی پس از خشک شدن می‌تواند به عنوان کود آلی گرانول برای کشاورزی استفاده شده و شیرابه آن هم به عنوان کود مایع غنی تبدیل شود.
تکنولوژی این صنعت در کشور‌های پیشرفته‌ای، چون آمریکا، هند، آلمان و روسیه در حال بهره برداری است. شرکت با شناسایی ظرفیت‌های موجود در دامداری شریف آباد واقع در ۱۷ کیلومتری جاده قزوین به آبیک که دامداری‌های بزرگی که ظرفیت تامین فضولات دامی که تا ۳۰ سال آینده را دارد و می‌تواند مواد اولیه مورد نیاز این نیروگاه را تامین کند را شناسایی کرده است.
در منطقه شریف آباد حدود ۶ هزار راس دام وجود دارد که با نصب و راه اندازی نیروگاه بیوگاز دامی می‌توان در مدت حدود ۵ سال شاهد بازگشت سرمایه باشیم.
پیرو برگزاری مناقصه‌ای، پروژه مهندسی، خرید، تامین تجهیزات، ساخت، نصب، احداث و راه اندازی نیروگاه بیوگاز دامی به ظرفیت یک مگاوات به صورت EPC، به شرکت “فنی و مهندسی توان آزمایان” بعنوان برنده مناقصه و پیمانکار اجرایی طرح اعطا شد.
برای اجرای این طرح در زمینی به وسعت ۱.۵ هکتار، در اواخر سال ۱۳۹۹ پیش بینی شد که حدود ۸۵ میلیارد تومان سرمایه گذاری نیاز خواهد بود و با اجرای آن برای ۲۰ نفر در فاز اول اشتغال مستقیم ایجاد خواهد شد. مدیران شرکت پیش بینی می‌کنند که در صورت تکمیل این پروژه حدودا سالانه ۱۵ میلیارد تومان درآمد برای اداره این مجموعه حاصل شود.
زمان آغاز این طرح سال ۱۴۰۰ ذکر شده است و تکنولوژی طراحی و ساخت این نیروگاه بیوگاز دامی هم داخلی و هم خارجی است و مدیران در سال‌های گذشته (اواخر سال ۱۳۹۹) بیان داشتند که در ۱۵ ماه آن را عملیاتی خواهند کرد! (که طبیعتا محقق نشد.)
بودجه مصوب و کل سرمایه گذاری مورد نیاز برای این طرح حدود ۱۱۰ میلیارد تومان گزارش شده است. همچنین تا انتهای شهریور ماه ۱۴۰۳، حدود ۸۳ درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.
تا انتهای شهریور ماه حدود ۹۱ میلیارد تومان هزینه صرف طرح شده و پیش بینی می‌شود حوالی ۱۸.۸ میلیارد تومان دیگر برای تکمیل آن نیاز باشد. لازم به ذکر است که پیشرفت فیزیکی در انتهای سال ۱۴۰۲ حدود ۸۲ درصد بوده و مخارج انباشته نیز حدود ۷۳ میلیارد تومان آمده است.
مطابق با آخرین پیش بینی‌های شرکت، بنا بود تا این طرح در انتهای آذر ماه ۱۴۰۳ به اتمام برسد.
اما در گزارش دوره ۹ ماهه منتهی به آذر ماه ۱۴۰۳، حدود ۹۸ میلیارد تومان مخارج صرف طرح شده و پیشرفت فیزیکی آن به ۸۹ درصد رسید. کماکان می‌توان فهمید که طرح در زمان بندی قبلی خود برای اتمام، مجدد شکست خورده است و به تعویق افتاده است. با این حال مدیران شرکت پیش بینی کردند در انتهای خرداد ماه ۱۴۰۴، در صورت عدم رخداد اتفاقی غیر منتظره یا به تاخیر انداختن مجدد، این طرح پایان یابد.
