به گزارش نبض بورس، بیماری جدیدی در سطح دنیا در حال شیوع است که همه را نگران کرده است. نام این بیماری جدید آبله میمونی است. در این مطلب قصد داریم تمام آنچه باید درباره آبله میمونی بدانید را به شما بگوییم.
آبلهٔ میمون (انگلیسی: Monkeypox) یک بیماری عفونی واگیردار ناشی از ویروس آبلهٔ میمون است که می‌تواند در برخی از جانوران و نیز انسان ایجاد شود. آبلهٔ میمون توسط ویروس آبلهٔ میمون ایجاد می‌شود که یکی از اعضای خانوادهٔ ویروس‌های آبله است. اما شدت همه‌گیری و بیماری آن بسیار کمتر است.
آبلهٔ میمون نخستین بار در سال ۱۹۵۸ در بین میمون‌های آزمایشگاهی در کپنهاگ دانمارک شناسایی شد. این بیماری بیشتر در مناطق دورافتاده کشورهای مرکز و غرب آفریقا در نزدیکی جنگل‌های بارانی استوایی دیده شده‌است. بنابر همین موقعیت مکانی، ویروس آبلهٔ میمون به دو سویهٔ اصلی آفریقای غربی و آفریقای مرکزی دسته‌بندی می‌شود. نخستین مورد در انسان در سال ۱۹۷۰ در جمهوری دموکراتیک کنگو یافت شد.
همه‌گیری بیماری در ایالات متحده در سال ۲۰۰۳ در فروشگاه حیوانات خانگی که در آن جوندگان وارداتی از غنا فروخته می‌شد ردیابی شد.[۷] در مجموع ۸۱ مورد گزارش شدکه هیچ‌کدام منجر به مرگ نشدند.
در سال ۲۰۱۷ و پس از نزدیک به ۴۰ سال نیجریه بزرگ‌ترین همه‌گیری ثبت شده را تجربه کرد. این کشور ۱۷۲ مورد مشکوک به آبلهٔ میمون را گزارش کرده که ۷۵ درصد قربانیان را مردان بین ۲۱ تا ۴۰ سال تشکیل می‌دادند.
همه‌گیری آبلهٔ میمون در ۲۰۲۲ نشان‌دهندهٔ نخستین همه‌گیری انتقال گستردهٔ جامعه در خارج از آفریقا است که در مه ۲۰۲۲ در بریتانیا آغاز شد و موارد بعدی در اروپا، آمریکای شمالی و استرالیا تأیید شد.
نشانه‌های اولیهٔ آبلهٔ میمون شامل تب، سردرد، ورم، کمردرد، درد ماهیچه‌ها و بی‌حالی عمومی می‌شوند. با آغاز تب، التهاب‌های پوستی و جوش صورت ایجاد می‌شود و سپس به سایر قسمت‌های بدن، معمولاً کف دست‌ها و کف پا گسترش می‌یابند. این جوش‌ها که می‌توانند خارش زیادی ایجاد کنند چندین بار تغییر حالت می‌دهند تا در نهایت یک جای زخم ایجاد می‌شود که بعداً می‌ریزد. ضایعات می‌توانند باعث باقی ماندن جای زخم شوند.
عفونت آبلهٔ میمون معمولاً بین ۱۴ تا ۲۱ روز طول می‌کشد و خودبه‌خود برطرف می‌شود.
ویروس ناشی از این بیماری از طریق تماس نزدیک با حیوان یا فرد آلوده پخش می شود. این بیماری از طریق موارد مختلفی سرایت می کند. چند مورد از مهم ترین مواردی که باعث انتقال بیماری می شوند، عبارتند از:
درمان بیماری آبلهٔ میمون شامل:
هرچند بیماری خودمحدود شونده است؛ اما ممکن است موارد شدید که معمولا در کودکان اتفاق می‌افتد، پیش آید که بستگی به دوز اولیه آلودگی (viral load) و شرایط سلامت کودک دارد و البته وجود بیماری زمینه ای به خصوص نقص ایمنی می‌تواند وخامت اوضاع را به دنبال داشته باشد.
از عوارض ثانویه ابتلا به آبله میمونی میتوان از عفونت‌های ثانویه دیگر، برونکوپنومونی (ذات الریه)، عفونت خون (سپسیس)، عفونت مغز (آنسفالیت) و عفونت قرنیه با احتمال از دست دادن بینایی نام برد.
دوره بیماری بین ۲ تا ۴ هفته است و میزان مرگ و میر در برخی منابع قدیمی‌تر یک در هر ۱۰ مورد مبتلا (۱۰٪) ذکر شده، اما WHO به ۶-۳٪ اعتقاد دارد. باید توجه داشت کشندگی بیماری آبله ۳۰ درصد بوده است.
در ایران هنوز فردی مبتلا به آبله میمون گزارش نشده است اما در پاکستان مواردی گزارش شده است.
مقامات بهداشتی پاکستان روز جمعه از شناسایی و ثبت نخستین مورد ابتلا به بیماری ویروسی آبله میمون در این کشور خبر دادند.
فرد مبتلا که به تازگی شناسایی شده مردی ۳۴ است که پیش‌تر به یکی از کشورهای حاشیه خلیج فارس سفر کرده بود.
