به گزارش نبض بورس، در اواخر سال گذشته بود که دولت با وخیم شدن اوضاع بازار سرمایه، از بسته ده بندی در حمایت از این بازار رونمایی کرد. یکی از این ده بند این بود که سقف نرخ سود بین بانکی حداکثر ۲۰ درصد خواهد بود.
با آغاز سال جدید، اما نرخ سود بین بانکی روند صعودی به خود گرفت و یکی بعد از دیگری سقف‌های جدیدی را به ثبت رساند و در آخرین گزارش بانک مرکزی در این باره، نرخ سود بین بانکی ۲۱.۳۱ درصد گزارش شد که در مقایسه با هفته قبل‌تر باز هم رشد را نشان می‌داد.
با قرمزپوشی بورس در هفته اخیر، اعتراضات فعالان بازار سرمایه به این موضوع بالا گرفت و آن‌ها رشد نرخ سود بین بانکی را عاملی برای سقوط و قرمزپوشی بورس دانستند و از این رو هشتگی را در اعتراض به این مسئله در فضای مجازی ترند کردند.
اعتراض به این مسئله باعث شد تا در روز گذشته مورخه ۴ مرداد ۱۴۰۱ بلافاصله رئیس سازمان بورس و رئیس کل بانک مرکزی با یک دیگر جلسه‌ای را قبل از شروع معاملات بازار در این زمینه داشته باشند که علی صالح آبادی رئیس کل بانک مرکزی در این جلسه وعده تعدیل نرخ سود بین بانکی را داد.
برای پاسخ به این پرسش خبرنگار نبض بورس گفتگویی را با علی سعدوندی کارشناس مسائل اقتصادی و بورس انجام داد.
علی سعدوندی در این گفتگو اظهار داشت: بنده نرخ سود بین بانکی را عامل اصلی قرمزپوشی بازار سرمایه نمی‌دانم. نرخ سود بین بانکی رشد کرده است و دلیل رشد این است که فشار تورمی افزایش پیدا کرده است. فشار تورمی بر روی حجم معاملات در بازار بین بانکی تاثیر گذاشته است. منتهی در طی ۶ الی ۷ ماه گذشته متاسفانه بانک مرکزی وقتی فشار تورمی زیاد شده به جای آن که اجازه دهد که بازار به تعادل برسد منابع به بازار تزریق کرده و این بدان معناست که بر آتش تورم افزوده است.
وی افزود: هم اکنون بانک مرکزی به تدریج در حال جلوگیری از تزریق آن منابع است. این طبیعی است که وقتی فشار تورمی بالاست، نرخ سود بین بانکی افزایش یابد.
سعدوندی ادامه داد:، ولی خب با جنجال همیشه می‌توان بازار را پایین کشید و متاسفانه بازار مدیریت خوبی نیز ندارد.
این کارشناس اقتصاد با تاکید بر اینکه لزوما ریزش بازار وابستگی صد درصدی به رشد نرخ سود بین بانکی ندارد، ادامه داد:، ولی با این تورمی که وجود دارد بازار باید رشد می‌کرد. اما اینکه رشد نمی‌کند به این دلیل است که اعتماد از دست رفته است.
او افزود: ببینید یک سری افراد مرتبا سیگنال منفی می‌دهند و دولت هم به هیچ یک از تعهدات خود پایبند نیست؛ بنابراین هر سرمایه گذاری سعی می‌کند از این بازار فرار کند. بعد هم در بازار در سطح بسیار کلانی اعمال نفوذ می‌شود و سازمان چشم خود را بر روی این اعمال نفوذ‌ها می‌بندد.
