به گزارش نبض بورس، معصومه موسوی | هنگامی که ساتوشی بیت کوین را عرضه کرد، تعداد واحدهای عرضه شده بیت کوین را در سطح ۲۱ میلیون واحد محدود نمود؛ بنابراین بیشتر از این میزان بیت کوین استخراج صورت نخواهد گرفت.
این تصمیم ساتوشی در حالی بود که میزان عرضه جهانی پول M۱ (شامل تمام ارزهای فیات و سکه ها، سپردههای تقاضا، چکهای مسافرتی، سایر سپردهها و..) در حدود ۲۱ تریلیون دلار بود. هر دلار را میتوان به ۱۰۰ سنت تقسیم کرد و بدین ترتیب تعداد کل پول موجود در جهان حدود ۲۱۰۰ تریلیون دلار بود. کوچکترین واحد برای شمارش بیت کوین ساتوشی نام دارد. در هر بیت کوین ۱۰۰ میلیون ساتوشی وجود دارد، به این معنی که فقط ۲۱۰۰ تریلیون ساتوشی وجود دارد. تقریباً برابر با تمام پولی که در سال ۲۰۰۹ وجود داشت. بر همین اساس، این ارز دیجیتال برای جایگزینی همه ارزهای فیات مناسب بود.
محدود بودن تعداد واحدهای بیت کوین را میتوان با قانون عرضه و تقاضا در اقتصاد توضیح داد. بر اساس این اصل هر چه عرضه کاهش یابد و بازار وارد فاز کمیابی شود، قیمتها افزایش خواهند یافت. در مورد بیت کوین هم همین اصل صادق است. ساتوشی با محدودکردن سقف عرضه و کاهش سرعت تولید بیت کوین، قصد داشت به افزایش ارزش بیت کوین در طول زمان کمک کند.
به عقیده بسیاری از اقتصاددانان جهان سیستم مالی که اکنون در میان کشورهای دنیا وجود دارد به اندازه کافی در مسائلی مثل تورم کارآمد نبوده و دارای اشکالات بسیاری است. دولتها برای جبران کسری بودجه به دنبال آسانترین راه حل یعنی چاپ اسکناسهای بیشتر میروند و، چون پولهای سنتی محدودیتی در تعداد ندارند، دولتها هر چقدر که دوست دارند به چاپ اسکناس میپردازند در نتیجه این خطر وجود دارد که اعتبار ارزهای ذخیره مهم دنیا را به عنوان ذخیره ارزش و ثروت معتبر با تهدید مواجه نمایند. در میان این بحران بیت کوین با موجودی از قبل مشخص شده خود از چاپ پول توسط بانکهای مرکزی مصون است و غیرمتمرکزسازی آن از تمام کشورها و جنبشهای سیاسی باعث میشود راهکار بی نقصی برای این مشکل باشد. اگرچه نمیتوان درباره آینده بیت کوین با اطمینان صحبت نمود، اما شباهتهای زیاد آن با طلا همانند استخراج محدود، قابلیت تقسیم و جابه جایی راحت با کارمزد پایین منجر به مقبولیت عامه این ارز دیجیتال گردیده و البته نوسانات قیمتی این ارز دیجیتال موجب شده است که سرمایه گذاران زیادی بر روی آن سرمایه گذاری کنند.