یکی از موضوعات بسیار مهم در تولید کشور ضرورت یادگیری ادبیات تولید برای تداوم امر تولید پایدار و ثمردهی مناسب
این مساله حیاتی در اقتصاد کشور است. اینکه تولیدکننده ایرانی بداند وجود چالش در امر تولید موضوعی عمومی است و در
هر جای دنیا بخشی تفکیکناپذیر از پروسه تولید محسوب میشود به اندازهای اهمیت دارد که میتواند بسیاری از فاکتورهای
فرهنگ تولید را در کشور تحت تاثیر خود قرار دهد.
آنچه امروز در کشور ما تحت عناوین مختلف مانند حمایت مالیاتی و بیمهای و ... از برخی تولیدکنندگان به گوش میرسد
ناشی از همین مساله است که تولیدکننده با ادبیات تولید بیگانه است و حرکت چرخ تولید را منوط به حذف مشکالت از مسیر
توسط دولتها میبیند و این در حالی است که تولید در همه جای دنیا با مشکالتی روبهرو است و شدت و ضعف آن و نوع
مشکالت در کشورهای مختلف متفاوت است؛ بنابراین تولیدکننده باید بداند وقتی وارد این مقوله میشود با مشکالت زیادی
روبهرو خواهد بود و باید آماده رویارویی با این مسائل باشد و به دنبال حل مشکالت از درون بنگاه باشد. برای این منظور
کار تیمی در کنار برنامههای توسعهمحور و متناسب با ادبیات تولید، سه سرتیتری هستند که هر تولیدکننده برای عبور از هر
چالشی باید در نظر داشته باشد و این متفاوت از مقاومت تولیدکننده در برابر پرداخت مالیات و بیمه و موضوعات دیگری
است که در همه جای دنیا حق دولت و نیروی کار برای تامین درآمد کشور و رفاه آتی کارکنان محسوب میشود. البته قوانین
دست و پاگیری در گذشته وجود داشته و امروزه با آگاهی مسووالن و افزایش قدرت شناسایی و تسهیل این محدودیتها و
کاهش بوروکراسی موجود قابل رفع بوده و میتواند به بهبود اوضاع پیش پای تولیدکنندگان منجر شود و برای این منظور
انتظار میرود هر روز این موانع که مشکالت اصلی تولید هستند برطرف شوند. در این رابطه پیشنهاد همیشگی ما گفتمان
مشترک دولت و بخش خصوصی بر سر یک میز برای یافتن راهکارهای مشترک ملی است. زمانی که بخشخصوصی با
مسووالن دولتی بر سر یک میز وارد مذاکره میشوند مطرح کردن موضوعات بنگاهی – به جای مسائل ملی – به بیراهه
رفتن مذاکره محسوب میشود و بسیار اهمیت دارد که به جای شکایتها و اعتراضهای بنگاهی که عمال بخش خصوصی را
به نتیجه نخواهد رساند، نگاه ملی به مشکالت و موضوعات داشته باشیم. این مساله بسیار اهمیت دارد که در هر مذاکرهای
بخشخصوصی نماینده صنعت و مسوول دولتی طرف مذاکره نیز نماینده ملت محسوب میشود و لذا باید موضوعات به
صورت ملی مورد واکاوی قرار بگیرند و طبعا مسوول نیز از نگاه ملی به مشکالت و مسائل دقت خواهد کرد و دلیل اینکه
مسووالن، بخش خصوصی را جدی نمیگیرند، همین نگاه بنگاهی بخشخصوصی در مذاکرات با مسووالن دولتی است. در
این زمینه نیز تشکلهای صنعتی، اتاق بازرگانی و سایر نهادها میتوانند برای حمایت از تولید، برنامهریزی برای توسعه
تولید و صادرات، نقش برجستهای داشته باشند و دولت را در تدوین استراتژیهای بهتر همراهی کنند و هر جا این تعامل
بیشتر بوده راهکارهای مناسبتری برای توسعه تولید و تجارت در پیش گرفته شده است.
