به گزارش نبض بورس، سیمان به عنوان یک کالای استراتژیک نقش مهمی در توسعه اقتصادی کشور‌ها دارد. در کشور ما این صنعت بعد از نقت، پتروشیمی و فولاد از زمره مهم‌ترین صنایع بوده و به تنهایی ۲ درصدی از تولید ناخالص داخلی را در بر گرفته است. در سالیان اخیر این صنعت حجم بالایی از سرمایه گذاری را به خود جذب نموده و در نتیجه طی ۵ سال گذشته ایران در میان بزرگترین تولید کنندگان سیمان در جهان بوده است و در سال ۲۰۱۹ رتبه هفتم جهان، پنجم آسیا و دوم خاورمیانه را به خود اختصاص داده است.
بررسی عرضه و تقاضای این صنعت در سال ۹۹ نشان می‌دهد که تقاضای ۵۵ میلیون تنی و عرضه‌ای متناسب با آن در این سال وجود داشته است و به گفته برخی کارشناسان تفاوت چندانی در عرضه و تقاضای این صنعت در سال ۱۴۰۰ وجود نخواهد داشت مگر اینکه اتفاقات برجامی منجر به سرمایه‌گذاری‌های خارجی و ساخت و ساز بشود که بتواند تقاضا را برای صنعت سیمان افزایش دهد.
حال این سوال پیش می‌آید که در صورت افزایش تقاضا آیا زیر ساخت‌ها اجازه افزایش تولید را می‌دهند؟ که جواب مثبت است چرا که در قبال این تقاضا صنعت توانایی پاسخ گویی را دارد؛ پس روابط بین الملل و رفع تحریم‌ها می‌تواند بستر امن و تعادلی تولید سیمان را به جهت مثبت تغییر دهد و در غیر این صورت شرایط متعادل عرضه و تقاضا در سال جدید نیز تغییری نخواهد کرد.
باتوجه به افزایش هزینه سوخت و افزایش حقوق و دستمزد در بودجه ۱۴۰۰ و در نتیجه افزایش بهای تمام شده شرکت‌ها نرخ سیمان سفید که توسط خود شرکت‌ها تعیین می‌شود تا ۳۵ درصد افزایش یافت.
به طور کلی چشم‌انداز سال ۱۴۰۰ صنعت سیمان در بدترین حالت می‌تواند همچون سال گذشته باشد.
عملکرد سیمانی‌ها در سال ۹۹ چطور بود؟
در سالی که گذشت با توجه به افزایش سرانه مصرف سیمان در داخل کشور و همینطور افزایش صادرات آن به کشور‌های دیگر همه‌ی شرکت‌های این صنعت با افزایش فروش روبه‌رو شده‌اند و در حاشیه سود خود افزایش داشته‌اند.
همچنین در سال مالی ۹۹ بیشترین میزان فروش به ترتیب مربوط به ساوه، ستران، سپاها، سمازن و سهرمز و کمترین مقدار فروش مربوط به سنیر، سفار و سبزوا بوده است.
منبع:بااقتصاد
