حسین خداداد فرزند حاجی خداداد خان خداداد در سال ۱۳۰۸ در شهر تهران دیده به جهان گشود. پدر او صاحب میدان بار مرکزی تهران امین سلطان (یکی از بزرگترین میادین قدیمی شهر تهران که برای مدتهای طولانی بزرگترین و مهمترین بارانداز میوه و سبزیجات و تره بار در سطح شهر بود.)
خداداد بازرگان، صنعتگر و کارآفرینی است که از 19 سالگی فعالیتهای تولیدی و صنعتی خود را آغاز کرد.
از جمله اقدامات مهم او میتوان موارد زیر را نام برد:
1-راهاندازی اولین کارخانه تولید یخ بهداشتی کشور در تیردوقلو (محله‌های جنوب شهر تهران)
2-احداث نخستین کارخانه برق شهری به نام شرکت برق الکتروادیسون با ۴۹ هزار مشترک
3- پایه‌گذاری شهرک صنعتی قزوین
4- اولین واردکننده باسکولهای سنگین صنعتی
5-راهاندازی بزرگترین کارخانه ریسندگی و بافندگی کشور به نام تبد
6- نخستین نماینده انحصاری ولوو در ایران
7-مشارکت در ساخت ضریح حرم عباس بن علی و بازسازی ایوان طلای حرم حسین بن علی
8- تأسیس سه درمانگاه و احداث سه مدرسه و کمک به ساخت چند مسجد
موزه زمان یا خانه حسین خداد که به نام «موزه ساعت» هم معروف است سازه ای قدیمی و دو طبقه در زعفرانیه تهران)خیابان ولیعصر، ابتدای خیابان سرلشکر فلاحی، نبش چهارراه پرزین بغدادی، پلاک ۱۲) که قدمتی حدود ۸۰ سال دارد. پیشینه این باغ و عمارت مربوط به دوره قاجاریه (دوره سلطنت محمد شاه و ناصر الدین شاه) است که در سال ۱۳۴۲ توسط حسین خداداد خریداری شد. در ابتدا این بنا، ساختمانی ساده و خشتی یک طبقه بوده که او با مقاوم‌سازی ساختمان و احداث یک طبقه روی همکف تغییراتی را بوجود آورد. تزئینات داخلی بنا شامل مقرنسکاری، آیینهکاری است که گچ بری‌های استادانه آن تقریبا دوازده سال به طول انجامید و در سال ۱۳۵۶ به پایان رسید. خداداد یک سال در آن خانه زندگی کرد.
خانه حسین خداداد پس از مرمت و بازسازی، در سال 1378 هجری شمسی تغییر کاربری داد و به کلکسیونی از ابزارهای زمان‌سنجی و گاهشماری تبدیل شد که سیر تکامل انواع ساعت‌های مکانیکی متعلق به سده‌های هفدهم تا بیستم میلادی را نشان میدهد.
در طبقه دوم موزه ساعت‌های جیبی معمولی و ساعت‌های جیبی سفارشی متعلق به شخصیتهای تاریخی و سیاسی، ساعت‌های ویژه‌ای چون ساعت کارت زنی، شیفت نگهبانی، ساعت کشتی و همچنین ساعت‌های مچی در انواع دستبندی و دو زمانه به چشم می‌خورد. در بخش تقویم‌ها نیز گاهنامه‌های ایرانی، به علاقه‌مندان ارائه شده‌است.
در محوطهی این تماشاگه ساعت‌های نخستین مانند ساعت آبی، ساعت شنی، ساعت آفتابی و ساعت سوختی قرار گرفته‌اند. در درون عمارت نیز ساعت‌های مکانیکی دیواری، رومیزی، جیبی و مچی قرار گرفته‌اند. همچنین بخشی از عمارت به اسنادی دربارهی گاهشماری جلالی و پیشینه آن در ایران اختصاص یافته‌است
این عمارت بعد از گذشت سال ها هنوز پابرجاست و هم‌اکنون با نام تماشاگه زمان برای بازدید عموم دایر است. این اثر در تاریخ ۲ بهمن ۱۳۸۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
حسین خداداد چند ماه پیش از انقلاب 1357 به منظور شرکت در مراسم ازدواج یگانه دختر خود به آمریکا سفر کرد. با پیروزی انقلاب با اینکه او هیچ سمت و پست و مقام سیاسی نداشت ولی تمام اموالش توسط دادگاه انقلاب مصادره شد و این باعث گردید که او هرگز به ایران بازنگردد.
مصادره تمام اموالش در ایران باعث شد که او با فقر مطلق در آمریکا مواجه شود. او مدتی پس از اقامت اجباری‌اش در آمریکا برای گذران زندگی به سبزی‌کاری و فروش محصولات به مغازه‌های ایرانی روی آورد. خیلی زود توانست فعالیتهای اقتصادی را در تولید محصولات کشاورزی و میوه‌جات ایرانی را آغاز کند و به یکی از تولیدکنندگان ایالات متحده آمریکا تبدیل شود و به موفقیت‌هایی نیز دست پیدا کند.
حسین خداداد در اسفند 1393 در سن 85 سالگی در سانفرانسیسکو دار فانی را وداع گفت.
