به گزارش نبض بورس، ترجمه: علی اکبر سماواتیان | بانک های ایالات متحده مجبور به انجام کاری می شوند که 15 سال است انجام نداده اند: مبارزه برای سپرده گذاری.
پس از سال‌ها کسب درآمد تقریباً هیچ، سپرده‌گذاران در حال کشف مجموعه‌ای از گزینه‌های با بازده بالاتر مانند اسناد خزانه و وجوه بازار پول هستند، زیرا فدرال رزرو نرخ‌های بهره را افزایش می‌دهد. بر اساس داده های شرکت بیمه سپرده فدرال، این تغییر به قدری آشکار شده است که سپرده های بانک های تجاری در سال گذشته برای اولین بار از سال 1948 کاهش یافت، زیرا برداشت خالص به 278 میلیارد دلار رسید.
برای جلوگیری از خروج سرمایه، بانک ها در نهایت شروع به افزایش نرخ های خود از سطوح پایین تر، به ویژه در گواهی سپرده، یا CD کرده اند. بیش از ده‌ها وام‌دهنده ایالات متحده از جمله Capital One Financial Inc. اکنون درصد سود سالانه 5% را بر روی CDهایی که در حدود یک سال سررسید می‌شوند، ارائه می‌کنند، نرخی که دو سال پیش به طرز غیرقابل توصیفی بالا بود. در Wells Fargo & Co، CD های 11 ماهه اکنون 4 درصد پرداخت می کنند.
جیسون گلدبرگ، تحلیلگر Barclays Plc می‌گوید جهش در نرخ‌های CD و سایر سپرده های بانکی برای مصرف‌کنندگان و کسب‌وکارها یک موهبت بوده است، اما این یک تحول پرهزینه برای صنعت بانکداری ایالات متحده است که در آستانه کاهش سرعت وام دهی است. برای بانک های منطقه ای و محلی کوچکتر، از دست دادن سپرده ها می تواند جدی باشد و بر سودآوری آنها تاثیر زیادی بگذارد.
گلدبرگ گفت: چالش هایی پیش روی بانک ها وجود دارد. بانک ها منعکس‌کننده اقتصادی هستند که در آن فعالیت می‌کنند و بیشتر پیش‌بینی ها به کاهش رشد تولید ناخالص داخلی و افزایش بیکاری اشاره می‌کنند.
بزرگترین بانک ها می‌توانند به آهستگی افزایش نرخ خود را انجام دهند، فقط به این دلیل که هنوز سطوح سپرده نسبتاً بالایی دارند. به طور کلی، میانگین نرخ در یک CD یک ساله تقریباً 1.5٪ است. این در حالی است که یک هفته قبل از افزایش نرخ بهره توسط فدرال رزرو در یک سال پیش، 0.25 درصد بود، اما هنوز بسیار کمتر از نرخ تورم است.
با این وجود، بانک‌ها فشار بیشتری را برای افزایش نرخ‌ها احساس می‌کنند، که هزینه‌های تامین مالی را افزایش می‌دهد و حاشیه سود را کاهش می‌دهد. به گفته بارکلیز، یک بانک با سرمایه کلان متوسط می تواند انتظار داشته باشد که رشد درآمد خالص بهره، معیاری برای سود وام، در سال جاری از 22 درصد در سال گذشته به 11 درصد کاهش یابد.
جیمی دیمون، مدیر اجرایی JPMorgan Chase & Co به صراحت اعلام کرد که برخی از موسسات مالی در ماه ژانویه تحت فشار قرار خواهند گرفت: «بانک‌ها اکنون برای سرمایه و پول رقابت می‌کنند. ما هیچ گاه نرخ‌ها را به این سرعت بالا نبرده‌ایم.»
برای سپرده گذاران، CD ها محبوب بوده اند، زیرا تمایل به ارائه بالاترین نرخ دارند. برای بانک ها، بر خلاف حساب های چک یا پس‌انداز، آنها راهی برای قفل کردن منابع مالی برای یک دوره زمانی معین هستند.
افزایش نرخ CD منجر به رشد عظیمی در فروش محصول شده است: CD های موجود در صنعت بانکداری ایالات متحده در سه ماهه چهارم در مجموع به 1.7 تریلیون دلار رسید که از 1.49 تریلیون دلار در سه ماهه سوم افزایش یافته است. به گفته S&P، این بزرگترین جهش سه ماهه در حداقل دو دهه اخیر است.
ناتان استوول، تحلیلگر S&P Global، گفت: پول واقعاً در اواخر تابستان بیدار شد - بانک‌ها فشار زیادی را احساس کردند تا واقعاً به منابع مالی خود دست پیدا کنند. او گفت که افزایش نرخ CD ها یکی از راه های کلیدی برای انجام این کار است.
CD ها تنها بخشی از نحوه تأمین مالی بانک‌ها هستند، اما با افزایش نرخ های فدرال رزرو، هزینه‌های تأمین مالی به طور گسترده در حال افزایش است. این فشار در بازار وجوه فدرال رزرو نیز مشهود است، جایی که بانک ها برای دوره های کوتاه به یکدیگر وام می دهند. نرخ ها در آنجا به بالاترین میزان از نوامبر 2007 رسیده است و حجم معاملات به بالاترین حد در هفت سال گذشته رسیده است. نرخ پیشنهادی سه ماهه بین بانکی لندن برای دلار، یک معیار اصلی وام دهی جهانی، روز دوشنبه برای اولین بار در بیش از 15 سال گذشته از 5 درصد گذشت.
منبع: Bloomberg
