به گزارش نبض بورس، چند هفته‌ای می‌شود که شرایط بورس تهران تغییر کرده است و به نوعی در این مدت برخی از سهام شرایط خوب و برخی دیگر شرایط بدی را تجربه می‌کنند. در چنین شرایطی تحلیل بازار و صنایع میتواند بهترین روند سرمایه گذاری را در پی داشته باشد. در این روز‌های بازار سهام در کدام صنایع سرمایه گذاری کنیم؟
شهیر محمدنیا، کارشناس بازار سرمایه گفت: در شرایط فعلی، پارادایم اصلی بازار، ریسک سیستماتیک است. این ریسک در سطحی بسیار بالا قرار دارد که فعالان بازار را ناگزیر می‌کند بخشی از پرتفوی خود را حتی با وزنی پایین‌تر نسبت به سهام، به دارایی‌هایی مانند طلا اختصاص دهند. بسته به ریسک‌پذیری فرد، بین ۱۰ تا ۲۵ درصد از سبد میتواند برای مدیریت شوک‌های سیستماتیک به طلا یا دارایی‌های جایگزین اختصاص یابد.
وی ادامه داد: رویکرد حاکم باید معطوف به مدیریت ریسک باشد. به دلیل ریسک بالای سیستماتیک فعلی و هم‌زمان پایین بودن نقدشوندگی کلی بازار، انتخاب سهم اشتباه ممکن است خروج از موقعیت را بسیار دشوار کند؛ بنابراین تمرکز باید روی شرکت‌های بزرگ و بنیادی باشد؛ شرکت‌هایی که صورت‌های مالی قابل قبول دارند و نقدشوندگی بالاتری نسبت به شرکت‌های کوچک‌تر ارائه می‌دهند.
این فعال بازار‌های مالی اظهار کرد: اتفاقاً بررسی گزارش‌های ۱۲ ماهه نشان می‌دهد که شرکت‌های بزرگ عملکرد نسبتاً ضعیفی داشته‌اند. در عوض، بسیاری از شرکت‌های کوچک و متوسط به ویژه طبق گزارش‌های ماهانه اخیر، رشد فروش قابل توجهی را تجربه کرده‌اند. به همین دلیل صنایع دارویی، غذایی، زراعتی، لاستیک و پلاستیک، سیمان، فولاد، برخی پتروشیمی‌ها و معدنی‌ها اکنون فرصت مناسبی برای تنوع‌بخشی به سبد سهام فراهم می‌کنند.
محمدنیا توضیح داد: فعلاً به دلیل ریسک بالای بازار، توصیه نمی‌شود وزن بالایی برای سهام رشدی در نظر گرفت، مگر اینکه احتمال توافق افزایش یابد. در آن صورت می‌توان وزن شرکت‌های کوچک و متوسط با وضعیت بنیادی مطلوب را در سبد بالا برد.
وی تاکید کرد: صنایع بانکی، خودرویی، فلزی، پتروشیمی و پالایشی مستقیماً از مذاکرات تاثیر می‌پذیرند. همچنین اقتصاد جهانی و نشانه‌های رکود یا تورم در آمریکا، میتواند باعث شود وزن‌دهی به صنایع کالایی و صادراتی نیز با ریسک بیشتری همراه باشد. اگر چشم‌انداز رکود جهانی تقویت شود، قیمت‌گذاری در این صنایع دچار افت می‌شود.
محمدنیا در نهایت گفت: پیشنهاد می‌شود سبد سهام حتماً شامل ۳ تا ۵ صنعت مختلف باشد و حتی برای سرمایه‌های زیاد، تنوع بیشتری رعایت شود. به‌ویژه در هر صنعت، چند نماد منتخب وجود داشته باشد تا ریسک‌های مختلف به خوبی پوشش داده شود و با تغییر هر سیاست یا خبر جدید، ضربه کمتری به سرمایه‌گذار وارد شود.
