در بازار سرمایه سهامداران هر شرکت به دو دسته تقسیم می شوند: دسته اول سهامداران راهبردی که قصد سرمایه گذاری بلندمدت در شرکت را دارند دسته دوم سهامدارانی هستند که بخشی از سهام قابل معامله شرکت در بازار را خریداری کرده‌اند.
سهام شناور سهامی است که سهامداران شرکت قصد فروش و معامله آن را دارند و مایل به نگداری آن نمی باشند. هرچه این نسبت بزرگ‌تر باشد، یعنی تمایل سهامداران به نگهداری سهم کمتر است. بنابراین ریسک نگهداری سهم توسط ما افزایش می‌یابد. چون عده‌ای می‌توانند با عرضه خود، منافع نگهداری سهم توسط ما را تحت تاثیر قرار دهند. هرچه درصد شناوری سهام پذیرفته شده در بازار بورس بیشتر باشد، این شاخص به شاخص کل قیمت نزدیک‌تر خواهد بود و هر چه درصد شناوری شرکت ها پایین‌تر باشد به نظر می‌رسد شاخص آزاد شناور واقعی‌تر از خود شاخص کل باشد.
شاخص آزاد شناور مشابه شاخص کل است، با این تفاوت که در وزن‌دهی شرکت‌های موجود در سبد شاخص، به جای استفاده از کل سهام منتشر شده، تنها از سهام شناور آزاد شرکت‌ها استفاده می‌شود و هدف اصلی استفاده از سهام شناور آزاد در محاسبه شاخص‌ها، در واقع پیگیری رفتار قسمتی از بازار است که از قدرت نقدشوندگی بیشتری برخوردار هستند.
