به گزارش نبض بورس، مسعود زارع | واگذاری دو تیم فوتبال بزرگ پایتخت توسط دولت قدمت بس دیرینه دارد و در این سال ها کمتر زمانی را پیدا می کنید که واگذاری این دو تیم تیتر یک رسانه ها نبوده باشد. در چند ماه اخیر اما این مسئله شدت گرفته است و این بار قرار است استقلال و پرسپولیس به دو بانک بزرگ کشور واگذار شوند! واگذاری که با حواشی رو به رو بوده است و نارضایتی های اهالی بازار سرمایه را نیز در پی داشته است. ماجرا چیست؟
موضوع واگذاری دو باشگاه از زمان وزارت کیومرث هاشمی، وزیر ورزش، به صورت کاملا جدی‌تر دنبال شده و با در نظر گرفتن حساسیت حاکمیتی مبنی بر اینکه دو باشگاه به اشخاص واگذار نشوند، شرکت‌های مختلفی در سطح مذاکره قرار گرفتند تا اداره استقلال و پرسپولیس را برعهده بگیرند. اسمی که در ابتدا برای در اختیار گرفتن باشگاه پرسپولیس مطرح شد، سه صندوق بزرگ (بازنشستگی، کشوری و عشایر) بودند که قرار بود باشگاه پرسپولیس به عنوان رد دیون به آن‌ها واگذار بشود. این مسئله در دولت نیز مورد تصویب قرار گرفت، اما با ایجاد فضای خبری و اعتراض بازنشستگان، این تصمیم به سرعت وتو شد تا استراتژی جدیدی در دستور قرار بگیرد.
روز شانزدهم اسفند ماه، سهام پرسپولیس به شستا واگذار شد، اما در نهایت این پرونده به نتیجه نرسید.
واگذاری پرسپولیس در روز یازدهم فروردین انجام خواهد شد و در همان روز تفکیک مالکیت دو باشگاه انجام می‌شود و سپس روند کار به شکلی است که استقلال در اختیار بانک تجارت قرار بگیرد. در تقسیم‌بندی فعلی وزارت ورزش (دولت) یک یا دو صندلی در هیئت‌مدیره دارد و سه تا چهار صندلی هم به بانک‌ها خواهد رسید. ضمن اینکه ده درصد سهام نیز پیش از این به صورت آزاد در فرابورس عرضه شده است.
فرابورس در اطلاعیه خود روز یازدهم فروردین ماه را به عنوان زمان قطعی واگذاری ۵۱ درصد سهام پرسپولیس اعلام کرده است. |ورزش سه
همه به نوعی عاشق فوتبال هستند و طرفدار این دو تیم پایتخت! اما این نوع واگذاری ها همواره مورد نقد بوده است. بخصوص که ورود این دو تیم پرطرفدار به بازار سرمایه نیز با حرف و حدیث هایی در زمان خود رو به رو بود و مخالفان بسیار هم داشت. مخالفت هایی که به مرور و با گذشت زمان مشخص شد که چقدر درست بودند.
یکی از نقدهای جدی به این واگذاری از سوی اهالی بازار سرمایه این است که با واگذاری این دو باشگاه زیان ده به دو بانک موجب تحمیل این زیان به آن ها هم خواهید شد. زیانی که در نهایت دود آن به چشم سهامداران این دو بانک خواهد رفت!
نقد دیگر این است که مگر در سال های اخیر تلاش نشد که بانک ها از بنگاهداری دست بکشند؟ حالا چگونه است که باید در این فقره این دو بانک باید این قانون را زیر پا بگذارند و برای خرید این دو تیم پا پیش بگذارند؟
در پایان پرسش این است که چرا نباید این دو باشگاه به اشخاص واگذار شوند و خصوصی سازی واقعی اتفاق بیفتد؟ اصلا چرا نباید حق پخش به آن ها داده شود؟ حق پخشی که می تواند مشکلات این دو تیم را حل کند و آن ها را از زیان ده بودن خارج کند؟
