به گزارش نبض بورس، سود خالص شرکت پتروشیمی غدیر با سرپرستی سروش خسروی در ۱۲ ماهه ۱۴۰۳ به میزان ۷۲% سقوط کرد و به ۲۸۰ میلیارد تومان رسید. عملکرد ضعیف این شرکت را با نبض بورس بررسی کنید.
پتروشیمی غدیر یکی از شرکت‌های مهم در صنعت پتروشیمی ایران و از خانواده هلدینگ تاپیکو است که در سال ۱۳۸۱ تأسیس شد و در دی‌ماه ۱۳۸۸ به بهره‌برداری رسید. این شرکت در منطقه ویژه اقتصادی بندر ماهشهر واقع شده و یکی از تأمین‌کنندگان اصلی PVC در کشور محسوب می‌شود.
فروش شرکت عمدتا داخلی می‌باشد و فروش صادراتی ناچیزاست. درآمد عملیاتی ۱۲ ماهه به مبلغ حدود ۶۲۰۰ میلیارد تومان گزارش شد که نسبت به دوره مشابه قبل ۳۶% رشد داشت. PVC محصول اصلی شرکت است.
در ۱۲ ماهه ۱۴۰۳، مقدار تولید PVC، شش درصد و مقدار فروش این محصول هفت درصد کاهش داشته است.
شرکت با وجود رشد نرخ فروش، عملکرد مطلوبی به ثبت نرساند. نرخ فروش داخلی PVC با ۴۱% رشد به حدود ۴۵ میلیون تومان به ازای هر تن رسید. گفتنی است مبلغ فروش صادراتی با وجود رشد نرخ فروش تا پایین‌تر از نیمی از فروش صادراتی سال ۱۴۰۲ کاهش یافت. مبلغ فروش صادراتی از ۱۶۴ میلیارد تومان تا ۷۷ میلیارد تومان در سال ۱۴۰۳ پایین‌تر آمد.حاشیه سود ۹ ماهه کاهش شدیدی را تجربه کرد. به نحوی که حاشیه سود نا خالص از ۲۴% در ۱۲ ماهه ۱۴۰۳ به ۷% در ۱۲ ماهه ۱۴۰۳ و حاشیه سود عملیاتی نیز از ۲۰% به تنها ۲% رسید. همچنین گزاش ۱۲ ماهه از کاهش ۱۷ درصدی حاشیه سود خالص حکایت می‌کند.
روند حاشیه سود ناخالص شرکت در چند سال اخیر کاملا نزولی بوده است. پتروشیمی غدیر با وجود جایگاه مهم خود در صنعت پتروشیمی، با چالش‌هایی نیز روبه‌رو است. برخی از چالش‌های پیش روی این شرکت عبارتند از: وابستگی به تأمین‌کنندگان مواد اولیه، سهم پایین صادرات وآسیب پذیری در برابر نوسانات داخلی، کاهش تولید و فروش و افت معیار‌های سودآوری، رقابت شدید در بازار داخلی و فشار رقابتی پتروشیمی اروند در بازار PVC کشور، حواشی پیرامون قیمت گذاری محصولات، کاهش تقاضا در بازار داخلی به ویژه در بخش‌های صنعتی و ساختمانی و ...
همچنین ازدیگر چالش‌های این شرکت، مشکلات مدیریتی و ساختاری است. با مروری بر عملکرد شرکت می‌توان دریافت که مدیریت ضعیف و تصمیمات نادرست در سال‌های اخیر باعث کاهش بهره‌وری و افت عملکرد شرکت شده است.
سروش خسروی در ۱۲ تیر ۱۴۰۳ به عنوان سرپرست پتروشیمی غدیر منصوب شد. این تغییر پس از موافقت با استعفای حسین صفاری نوش آبادی از سمت مدیرعاملی این شرکت صورت گرفت.
روند کاهشی معیار‌های سودآوری، ضعف در تصمیم‌گیری‌های مدیریتی و عدم شفافیت در عملکرد شرکت، مشکلات در روند تولید و کاهش ارزندگی سهام و ... سهامداران را به ساختارمدیریتی شرکت بی اعتماد کرده است. باید دید حال که حدود یک سال از سرپرستی سروش خسروی در پتروشیمی غدیر می‌گذرد، این تغییر مدیریتی آیا دستاوردی هم برای شرکت داشته است؟ آیا سکاندار جدید برای چالش‌های پیش روی شرکت برنامه‌ای چیده است؟
