بانک یا بنک (به انگلیسی: Bank) نهادی اقتصادی است که وظیفههایی چون تجهیز و توزیع اعتبارات، عملیات اعتباری، عملیات مالی، خرید و فروش ارزها، نقل و انتقال وجوه، وصول مطالبات اسنادی و سود سهام مشتریان، پرداخت بدهی مشتریان، قبول امانات، نگهداری سهام و اوراق بهادار و اشیای قیمتی مشتریان، انجام وظیفهٔ قیمومیت و وصایت برای مشتریان، انجام وکالت خریدها و فروش را بر عهده دارند.
وظایف بانک مرکزی عبارتست از انتشار اسکناس و تنظیم حجم پول در گردش، نگهداری فلزات گرانبها و ارزهای متعلق به دولت، نگهداری ذخایر قانونی و موجودی نقدی بانکهای تجاری، ایجاد امکانات اعتباری برای بانکهای تجاری، انجام دادن عملیات تسویه حساب بین بانکها، صندوقداری و نمایندگی مالی برای عملیات بانکی دولت، اجرای سیاست پولی و کنترل حجم اعتبارات. این بانک مسؤولیت کنترل شبکه بانکی و اداره سیاست پولی ثبات را بر عهده دارد. این بانک، بانکهای دیگر را در جهت ارائه خدمت و هماهنگی با اقتصاد به فعّالیت وامیدارد.
بانک شاهی ایران نخستین بانک ایران برای اولین بار درایران اقدام به چاپ و نشر اسکناس در زمان حکومت ناصرالدین شاه قاجار نمود و درسال۱۳۰۲ خورشیدی بانک ملی در زمان حکومت پهلوی چاپ اسکناس را به عهده داشت که بعدها به بانک مرکزی ایران واگذارشد.
واژهٔ بانک در زبان انگلیسی میانه از زبان فرانسوی میانه (banque)، و آن هم از واژه ایتالیایی قدیمی banca، و آن نیز از واژه آلمانی بسیار قدیمی banc,bank,"bench.counter" گرفته شدهاست.
Benchها (نیمکتها) به عنوان میزها یا شمارشگرهای مبادله در حین دوره رنسانس توسط بانکداران فلورانتین مورد استعمال قرار میگرفتند که مذاکرات و مبادلاتشان را پشت میزهایی انجام میدادند که با رومیزیهای سبز رنگ پوشیده شده بود.
یکی از قدیمیترین موارد مشاهده شد که نشاندهندهٔ فعالیتهای تبدیل پولی بود، سکه درهم نقره یونان است که از مستعمرهٔ ترابزون یونان باستان در دریای سیاه، ترابزون کنونی، پیش از میلاد، است که در موزهٔ بریتانیا در لندن به نمایش گذاشته شدهاست. این سکه نشان میدهد که میز یک بانکدار (تراپزا) مملو از سکه بود، که جناسی از نام شهر است. درحقیقت، حتی در زمان حاضر در یونان امروزی، واژهٔ تراپزا (به یونانی: trapeze) به معنی یک میز است و هم به معنی بانک. ریشهٔ احتمالی این واژه سانسکریت از bayaya-onka گرفته شدهاست.∗
این واژه همچنان در بنگلادش مورد استعمال قرار میگرد که یکی از زبانهای کودکی سانسکریت است. این محاسبات هزینه، بزرگترین بخش قراردادهای ریاضی است که توسط ریاضیدانان هندی در اوایل سال ۵۰۰ پیش از میلاد نوشته شد.
کهنترین شکل بانکداری مربوط به دوران آشوریان و بابلیان است. مدارکی از این ناحیه به دست آمدهاست که حکم چک را دارند. همچنین در قوانین حمورابی قوانینی در مورد فعالیتهای بانکداری وضع گردیده. سپس یونانیان و رومیان نیز در معابدشان به فعالیتهای بانکداری پرداختند و نوآوریهایی نیز در این زمینه داشتند. در دیگر نقاط جهان از جمله هند و چین نیز فعالیتهای بانکداری انجام میشده.
ریشه بانکداری به معنای امروزی این کلمه، میتوان در دوره رنسانس ایتالیا و در شهرهای ثروتمند آن در شمال مانند فلورانس، ونیس و ژنووا یافت. خانوادههای باردی و پروزی در ۴ میلادی بانکداری را در فلورانس با توسعه شعبات در بسیاری از بخشهای دیگر اروپا گسترش دادند؛ و شاید مشهورترین بانک ایتالیا، بانک medici، باشد که توسط جیووانی مدیسی در سال ۱۳۹۷ میلادی تأسیس شد. اولین بانک سرمایهگذاری ایالتی شناخته شد. بانک سنت جورج (به ایتالیایی: Banco di san Giorgio) در ژنووا ایتالیا در سال ۱۴۰۷، تأسیس شد.
تعاریفی که از یک بانک ارائه میشود از کشوری به کشور دیگر متفاوت است.
طبق قوانین معمول انگلیسی، یک بانکدار به عنوان فردی تعریف شدهاست که دارای شغل بانکداری است و مسئولیتهایش که به صورت زیر تعیین شدهاست:
شغل بانکداری در بسیاری از کشورها که قانون متداول انگلیس در آن رایج است از طریق اساسنامه تعریف نشدهاست اما این تعریف طبق قوانین متداول صورت گرفتهاست.
در دیگر حوزههای قانون رایج انگلیسی، تعاریف قانونی مختلفی از شغل بانکداری ارائه شدهاست. با توجه به این تعاریف، باید بخاطر داشت که آنها به تعریف شغل بانکداری با هدف قانونگذاری برای آن میپردازد، ونه لزوماً برای ارائه تعریف کلی. به ویژه، اکثر تعاریف از سوی مراجع قانونی ارائه شدهاست که بیشتر دارای اهداف ورود قانون و پشتیبانی از بانکها هستند تا اینکه بخواهند تعریف و قانونی در زمینه شغل حقیقی بانکداری ارائه دهند. اما در بسیاری از موارد، تعریف قانونی آن، بازتاب دقیقی از تعاریف قانونی متداول است.
در ایالات متحده آمریکا صنعت بانکداری صنعتی کاملاً قانوندار با قانونگذاری بسیار دقیق و نکتهبین است تمامی بانکها با سپردهای تضمین شده از طریق fdic دارای شرکت نیمه سپردهگذاری فدرال fdic به عنوان یک متعادلکننده هستند گرچه سیستم ذخیره فدرالی اولین تعدیلکننده بانکهای ایالتی عضو فدرال است اما اداره ممیزی اسکناس occ اولین تعدیلکننده فدرالی بانکهای داخلی است و اداره نظارت بر پسانداز یا ots اولین تعدیلکننده فدرالی پساندازها است.
بانکهای غیر عضو ایالتی از طریق مراکز ایالتی و همینطور fdic مورد بررسی قرار میگیرند. بانکهای داخلی یک تعدیلکننده اولیه دارد یعنی occ واسطههای واجد شرایط و کارگران کمکی توسط MAIC تعدیل میشوند هر مرکز تعدیل مجموعه قوانین و مقررات خاص خودش را دارد که بانکها و صندوقهای ذخیره باید از آنها پیروی کنند.
شورای نظارت بر موسسات مالی فدرال FFIEC در سال ۱۹۷۹ به عنوان یک بدنه بین نمایندگیهای رسمی که وکالت دارند تا قوانین و سیاستگذاریهای واحد معیارها و استانداردها را تعریف کرده شیوههای متداول فدرال بر موسسات مالی را گزارش دهد گرچه FFIEC موجب ایجاد درجهٔ بالاتری از تعدیل بین نمایندگیها و شعب بانکها شدهاست قوانین و مقررات تعدیل دائماً در حال تغییر است علاوه بر قوانین در حال تغییر تغییرات در صنعت موجب ادغام موسسات ذخیره فدرال FDIC,OTS,MAIC,OCC در هم شدهاست ادارات بسته شدهاند.
بانکها به عنوان عامل پرداختکننده از طریق اجرای چکها یا حسابهای جاری مشتریان، فعالیت میکنند که چکهای کشیده شده در وجه مشتریان در آن بانک را پرداخت میکنند و چکهای سپرده به حسابهای جاری مشتریان را جمعآوری میکنند. همچنین بانکها وجوه مشتریان را از طریق دیگر روشهای پرداخت، نظیر ACH، انتقال مخابرهای یا تلگرافی،EFTPOS، ماشین گویای اتوماتیک (ATM)خودپرداز که میپردازند.
موضوع اصلی، قوانین بانکداری: بانکهای تجاری کنونی دراکثر حوزهها ی قانونگذاری توسط مؤسسات مستقل از دولت تنظیم و تأسیس شدهاند و مدارک بانکی ویژهای جهت اداره آن میطلبد. قانون بانکداری بر اساس یک تحلیل قراردادی از روابط بین بانک و مشتری
این قانون دربردارندهٔ حقوق و مقرراتی است که در این رابطه وجود دارد که به صورت زیر است:
بانکها با خطرات زیادی جهت انجام فعالیتهای تجاری مواجهاند و چگونگی مدیریت و درک این بحرانها و خطرات یک راهبرد کلیدی جهت سوددهی است و اینکه یک بانک به چه اندازه سرمایه نیاز دارد برخی از خطرات که بانک با آن مواجه است به قرار زیر است:
عملکردهای اقتصادی بانکها به قرار زیر است:
بانکها در معرض اشکالات مختلفی از خطرات و بحرانها قرار دارند که سببساز بحرانهای سیستماتیک موقتی میشود.
بانکها را میتوان به انواع مختلف تقسیم کرد از قبیل:
اکثر بانکها و موسسات اقتصادی خصوصی سودآور هستند اما برخی از آنها توسط دولت اداره میشود، یا سازمانهای غیرانتفاعی است.