موسی احمدی، تحلیلگر بازارهای مالی در گفت و گو با پایگاه خبری بازار سرمایه (سنا)، ضمن بیان این مطلب گفت: یکی از مشکلات کلاسیک شرکت‌ها در مسیر عملیاتی خود استفاده از روش‌های مختلف تأمین مالی است و در مورد شرکت‌های پذیرفته شده در بورس، تلاش بر این است تا پتانسیل بازار سرمایه برای تأمین مالی شرکت‌ها مورد استفاده قرار گیرد که در این میان عوامل هزینه، نقدینگی و زمان در انتخاب روش مناسب از اهمیت بالایی برخوردار است.
احمدی افزود: آخرین آمار منتشره از بازار سرمایه حاکی از این است که عملکرد ۱۰ماهه انواع روش‌های تأمین مالی به ترتیب مربوط به افزایش سرمایه، عرضه اولیه سهام، انتشار اوراق بدهی و انتشار اوراق اختیار تبعی است.
وی توضیح داد: در میان انواع روش‌های افزایش سرمایه، به نظر می‌رسد با تصویب معافیت‌های مالیاتی افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی دارایی‌ها، استفاده از این روش رشد خوبی را تا پایان سال جاری تجربه کند و به رقم ۳۰۶ هزار میلیارد ریال برسد.
وی ادامه داد: همچنین روش‌های افزایش سرمایه از محل مطالبات و آورده نقدی، اندوخته ها و سود انباشته و صرف سهام نیز در سال ۱۳۹۸ جمعاً ۲۲۳ هزار میلیارد ریال است که با روند رو به رشد نسبت به سال‌های قبل مواجه بوده است. در این میان آمارها حاکی از این است که استفاده از روش افزایش سرمایه از طریق صرف سهام، هنوز جایگاه شایسته خود را پیدا نکرده است.
این مدرس دانشگاه، فراگیری استفاده از این روش را نیازمند فرهنگسازی و آموزش آن میان شرکت‌های پذیرفته شده در بورس دانست و گفت: با افزایش سرمایه از طریق صرف سهام، سهام جدید به قیمتی نزدیک قیمت بازار به فروش می‌رسد و شرکت‌ها می‌توانند صرف حاصله را به صورت سهام جایزه به سهامداران فعلی تخصیص دهند. همچنین این موضوع به شرکت‌ها امکان می دهد تا با افزایش سرمایه کمتری مبلغ مورد نیاز خود را تأمین کنند.
به گفته احمدی، سرعت بالاتر جذب منابع، نیاز به درصد پایین‌تر افزایش سرمایه، کاهش هزینه تعهد پذیره‌نویسی، امکان جذب سرمایه‌گذاران جدید، افزایش درصد سهام شناور و جلوگیری از نوسانات شدید قیمت سهام از جمله مزایای افزایش سرمایه به روش صرف سهام خواهد بود .
این تحلیلگر بازارهای مالی افزود: در صورت برطرف‌کردن دغدغه‌های فنی و مقرراتی این روش و برشمردن مزایای آن برای شرکت‌های پذیرفته شده در بورس، شاهد فراگیری آن در بازار سرمایه خواهیم بود. البته ملاحظاتی نیز درخصوص سهامداران عمده از جمله دغدغه از دست دادن کنترل بر شرکت ها مطرح است که نیازمند ارزیابی و ارائه راهکار خواهد بود.
